Het weekend van 6 en 7 april is er voor mij eentje met dubbele gevoelens. Op zaterdag 6 april stond mijn eerste wedstrijd op het programma, namelijk de klassieker Noordwest Overijssel. Ik was hier redelijk zenuwachtig voor, maar had er vooral veel zin in. We hadden een hele leuke ploeg met goede vrienden Gerald, Gabriël en Marten. Toen we met zijn alle waren gearriveerd, moesten de wielen ingeleverd worden. Dit ging nog bijna fout! De fietsen hadden op het dak gestaan en de voorwielen waren eruit gehaald. Toen ploegleider Guido de reservewielen wilde inleveren nam hij per ongeluk de voorwielen van mij en Gabriël mee. Gelukkig kwamen we er op tijd achter en ging alles goed. Wel waren we hierdoor aan de late kant. We hadden dus ook weinig tijd om in te fietsen, laat staan de start en finish te verkennen.
Loting
Bij de loting hadden we heel veel pech, Gabriël kende een goede loting, maar Marten, Gerald en ik moesten achteraan starten. Aangezien het peloton erg groot was (ruim 150 renners) was het zaak om zo snel mogelijk naar voor te komen. Gerald en ik schoven in de neutralisatie al heel mooi op en toen de koers vrijgegeven werd hadden we zeker al een man of 40 ingehaald! Helaas was er vrij snel een valpartij en ja hoor, ik lag bovenop. Gelukkig had ik niks, op wat last van mijn rug en lies na. De koers werd vanwege de grote van de val geneutraliseerd, waardoor ik de aansluiting met het peloton weer vond. Ik stond helaas wel weer redelijk ver van achteren, dus ik kon weer beginnen aan mijn inhaalslag. Na ongeveer 12 kilometer kwamen we bij een rotonde. Ik ging hier samen met enkele anderen linksom en leek wat posities te gaan winnen. Helaas hadden we de auto’s aan de andere kant van de rotonde aan de linkerkant niet gezien en was de rotonde links ook niet afgesloten. We moesten dus via het gras terug de andere weg op. Ik was net terug in de groep toen iemand voor mij ook terug sprong. Hierbij ontstond weer een val waar ik bij betrokken was, maar gelukkig nog steeds geen schade (wel is mijn Garmin beschadigd geraakt door beide valpartijen).
Inhaalrace
Vanaf dat moment begon ik aan een inhaalrace samen met Gerald en Arjan. We reden behoorlijk hard door, maar helaas kwamen we niet veel dichter bij de tweede groep. Uiteindelijk werd ons door de organisatie geadviseerd te wachten op de groep die een paar seconden achter ons reed. Dit deden we en meteen probeerde we er weer snelheid in te krijgen. Na nog geen minuut kwam de bezemwagen voorbij en vertelde ons dat het geen zin had en we beter konden stoppen en omdraaien. Helaas was ik dus al na 18 kilometer uit koers :-(. Ik baalde natuurlijk ontzettend dat ik zo vroeg uit koers was, maar ik heb er samen met andere renners die uit koers waren toch maar het beste van gemaakt. De tijd die we hebben gewacht op de koers was erg lang, maar ik heb wel onwijs veel gelachen. Na de koers zijn we weer naar huis gegaan.
Examen
Eenmaal thuis was het douchen en klaar maken om te gaan slapen, want op zondag had ik mijn KNWU trainer2 examen. In aanloop naar dit examen heb ik redelijk veel gedoe gehad. Dat haalde bij mij enigszins het plezier weg om het examen te doen. Echter was dit ook een goede motivatie om in één keer te slagen. Ik had 15 kinderen, terwijl er eigenlijk maar 10 nodig waren. Het was super fijn dat zoveel waren om mij te helpen! Ik had in de winter een waaiertraining ingeleverd bij de examinator. Toen ik echter bij de wedstrijd had gekeken van de jeugd, merkte ik dat vooral de bochten niet lekker liepen. Ik mocht mijn training aanpassen en dus werd het een bochtentechniek training. Ik was zelf erg tevreden over de examentraining. In dit reflectiegesprek gaf de examinator ook aan erg tevreden te zijn met mijn training en dat hij een positief verslag zou schrijven. Dit betekent dat ik geslaagd ben! Het was dus een weekend met dubbele gevoelens, maar hé vanaf dit moment ben ik dus officieel een KNWU wielertrainer 🙂
Bekijk de vlog
Eén van mijn jeugdrenners, Quino, heeft een erg leuke vlog gemaakt over mijn examen, bekijk het hier!