Zondag was er weer een beachrace, eindelijk kon ik mij revancheren voor de race in het Westland. 72 kilometer Zeeuws strand lag op mij te wachten. Tijdens het inrijden merkte ik al dat het een ongelofelijk zware beachrace zou worden. Het zand zoog namelijk extreem, wat inhoudt dat je banden dieper het zand ingetrokken worden. Dit maakt het zwaarder om te fietsen. Ik startte achteraan en besloot al direct dat ik mij niet zou laten opjagen door de anderen. Het zou toch een lange beachrace worden. Door achteraan te startte moest ik bij de start lopen. Ik miste dus direct al de aansluiting met het peloton. De achtervolgende groep probeerde koste wat het kost terug te komen bij de kop en ik merkte dat ik mezelf zou opblazen. Ik liet de groep gaan en reed mijn eigen tempo. Toen de basisleden mij inhaalden kon ik makkelijk meekomen.
Er stond veel wind en in de grote groep was het heerlijk meefietsen. Echter na een kilometer of 12 kwamen we op een punt met enorm hoge rare palen midden op het strand. Ik zat hier redelijk in het midden van de groep, maar door een valpartijtje voor mij miste ik ook deze aansluiting. Ik kon gelukkig met een paar achtervolgers redelijk tempo draaien tot het keerpunt. Na het keerpunt, met de wind mee, koos ik mijn eigen tempo en reed ik zo snel mogelijk terug naar de start/finish. Ik had slechte benen (iets teveel getraind afgelopen dagen) en het idee om te stoppen met deze beachrace na de 1e ronde was erg aanlokkelijk. Toch besloot ik door te gaan, omdat ik het zwak zou vinden op te geven, omdat het even niet zo lekker ging.
De 2e ronde
Ronde 2 werd qua wedstrijd voor mij een stuk leuker. Direct na het keerpunt kwam ik bij een groepje waarmee ik tot aan het volgende keerpunt kon rijden. Het enige probleem was dat ik mij enorm irriteerde aan de mannen waarmee ik reed. We reden namelijk geen constant tempo. We waren met 5 man en ieder had een andere stijl, langzaam en lang op kop, extreem hoog tempo met korte aflossing of helemaal niet meedraaien. Ik reed in 3e positie het strand af bij de keerlus, maar vlak voor mij op extreem los zand vielen 2 mannen voor mij. Ik moest hierdoor even lopen en de overige 2 renners namen een flinke voorsprong.
Met zijn drieën gingen we in de achtervolging, maar net toen ik van kop af ging besloten de andere 2 te demarreren. Ik kon niet meteen volgen, maar dit zorgde er wel voor dat er bij mij een knop omging. Ik nam mezelf voor tot aan de streep alles te geven wat ik nog in me had. Er was geen mogelijkheid dat er ook maar 1 van deze groep vóór mij zou finishen. De 2 die niet waren gevallen had ik redelijk snel ingehaald, net als 1 van de 2 gevallen mannen. Die laatste, degene die steeds extreem versnelde, reed echter flink door.
De eindsprint
Meter voor meter kwam ik dichterbij en uiteindelijk had ik het gat zo goed als dicht. Ik wilde niet meer met hem samenwerken. Dus ik besloot een hele andere lijn te rijden. Dit bleek geen verstandige keuze, want ik zag dat hij langzaam voorsprong op mij nam. Ik ging terug naar het oude spoor en reed zo hard mogelijk om terug te komen. Gelukkig kwam er een groepje van 3 renners, die er echt nog zin in hadden, voorbij waar ik aan kon haken. Ik liet hen het werk doen omdat ik wist dat we de man voor ons gingen inhalen en ik daarom energie wilde sparen voor de sprint. Vanaf het moment dat we bij hem kwamen, 2.5km voor de streep, koos ik zijn wiel.
Naar de kloten
Ik zei tegen mezelf dat ik alles of niets zou rijden. Of ik won hier de sprint van hen allemaal, of ik zou vallen in het extreem losse zand in het zicht van flink wat toeschouwers. Ik trok mijzelf in gang voor de sprint en koos gelukkig de perfecte lijn. Ik won de sprint en kwam volledig naar de kloten over de streep. Vanaf het moment dat we bij hem kwamen, 2.5km voor de streep, koos ik zijn wiel. Ik zei tegen mezelf dat ik alles of niets zou rijden. Of ik won hier de sprint van hen allemaal, of ik zou vallen in het extreem losse zand in het zicht van flink wat toeschouwers. Ik trok mijzelf in gang voor de sprint en koos gelukkig de perfecte lijn. Ik won de sprint en kwam volledig naar de kloten over de streep.
Er zijn weinig wedstrijden geweest waarin ik zo diep ben gegaan als in deze, maar het was het waard. Ik had immers het sprintje gewonnen en een goed gevoel overgehouden aan een wedstrijd die niet zo soepel verliep.