Eindelijk weer een KNWU wegkoers!

Vol in actie in een KNWU wegkoers

Na ongeveer een jaar zonder een KNWU wegkoers stond vandaag eindelijk weer een race op het programma. De ronde van Uithoorn. Een koers waarin ik samen startte met junioren en amateurs. Na goede resultaten in de afgelopen trainingskoersen was ik gebrand om mezelf te laten zien tijdens deze koers. Ik wilde vroeg aanwezig zijn, zodat ik goed kon kijken wat er gebeurde in de categorie voor mij, wat voor rondje het was en om een goede warming up te kunnen doen.

In volle focus voor de koers in Uithoorn
Focus voor de koers

Showtime

Ik kwam er al snel achter dat het tempo hoog zou liggen, maar dat het makkelijk zou zijn om in het peloton mee te toeren gezien het feit dat het parcours heel makkelijk was. Dit bleek ook het geval te zijn. Het begin was chaos, voor bijna iedereen was het weer de eerste officiële koers en dat gaf ook wat stress in het peloton. Duwtje hier, stuurtje in je bil daar, beetje geschreeuw erbij en de eerste 5 rondes waren om. Ik kon mezelf de hele wedstrijd mooi van voren houden. Ik schoof makkelijk op en vond veel gaatjes waar ik doorheen kon. Er waren wat aanvalletjes, maar ik vond het nog veel te vroeg om mee te gaan. Ik bleef gewoon lekker in de grote groep, deed af en toe een beurtje op kop en reed vrolijk mee.

De koers is aan!

Plotseling zat ik dan toch mee in een aanval, er was een kleine versnelling en ik ging in het wiel mee. Het gat viel snel en we waren weg met 5 man. Er stond behoorlijk veel wind, waardoor het lastig was om voor het peloton uit te blijven rijden. We waren zo’n 5 rondjes weg maar werden toen toch weer ingelopen. Nadat er nog een aantal aanvallen waren geweest die op niets uitliepen viel het helemaal stil in het peloton.

Op kop aan het rijden in de ontspanning met 5 man. Helaas werd het door het peloton snel dichtgereden.
Op kop tijdens de ontsnapping

Er was een gat en ik kon er makkelijk doorheen, maar het was nog ruim 15 rondjes en ik vond het te vroeg om zelf te demarreren. Ik besloot het dus niet te doen, maar zag wel een groepje van 3 man wegrijden. Ondanks dat ik makkelijk mee had kunnen springen vond ik het niet de moeite waard. De Nederlands Kampioen en voormalig kampioen van de amateurs zaten nog in het peloton en niemand leek zich druk te maken. Er was nog nooit een groep van 3 langer dan 5 rondjes weggereden, dus ook deze zouden we zo wel weer terug zien, althans dat dachten we.

De slag gemist

Het gat was al snel ruim 15 seconde en er kwam geen echte achtervolging op gang. Veel mensen probeerde de oversteek te maken, maar doordat er totaal geen samenwerking was, was dit een kansloze missie. Ik had meerdere keren een groepje gevonden en probeerde door goede samenwerking gezamenlijk de oversteek te wagen. Helaas sprong er iedere keer ook een sprinter mee die nooit op kop kwam. Dit verstoorde de samenwerking in de groep, want waarom zou ik al het werk doen als hij lekker profiteert?

Mijn oom kwam speciaal voor mij kijken in Uithoorn bij deze KNWU wegkoers
Leuk dat je kwam kijken, oom Jan!

Sprintuhhh

Het gat werd niet kleiner en ik wist dat het een sprint voor plek 4 ging worden. Ik wist dat als ik mezelf goed kon positioneren een top 10 plek zeker mogelijk was. Ik reed goed alert en zat met nog 1 ronde te gaan precies op de plek waar ik wilde zitten. Dit bleek echter toch niet de beste plek te zijn, want ik voelde dat ik ingesloten dreigde te worden. Er was een klein gaatje en ik wist dat ik het erop moest wagen. Ik dook erin, maar helaas werd het gat gesloten en kreeg ik een elleboog op mijn kin. Hierdoor was ik even uit mijn focus, waar iemand anders goed gebruik van maakte. Ik liet mezelf het gras in duwen verloor hierdoor mijn goede positie.

Gelukkig wist ik nog wat op te schuiven, maar een top 10 plek zat er niet meer in. Na het ontwijken van een renner die zijn derailleur kapot trapte in de laatste bocht wist ik naar een 22e plek te sprinten. Niet het resultaat waar ik voor gekomen was, maar ik denk dat ik zeker tevreden mag zijn over hoe ik heb gekoerst. Komende zondag staat de volgende koers in Amstelveen al op de planning, dit keer alleen met junioren. Dit zal ook waarschijnlijk de laatste KNWU wegkoers van dit jaar worden, extra motivatie dus om er iets moois van te maken!

Dinsdag 9 juli – Mediatraining

Vervolg op: Maandag 8 juli

Wielertraining

Hoi hoi, weer een update. De training van vandaag was inderdaad zwaarder dan anders. 3h20 met ruim 34 gemiddeld. De opdracht van vandaag was wederom TTT en ik zat weer in de eerste groep. De 4 TTT blokken moesten in zone 3, wat een hartslag van 145-160 betekent en herstel tussendoor in zone 2. Hoewel lang niet iedereen zich aan de zones hield, vaak gingen we te hard, bleef ik er wel makkelijk bij. Ik heb nu voor het eerst spierpijn, maar dat heeft iedereen, dus dat is geen probleem. Recuperatie gaat vanaf nu dus ook meespelen. Zo meteen hebben we een mediatraining en vanavond nog meer spelletjes. Morgen allemaal wedstrijdelementjes en donderdag 5h30. Verder nog steeds heel veel rusten. Nu tennis aan het kijken vanuit bed. Volgende update komt misschien vanavond laat en anders morgen na de training

Mediatraining

Hoi allemaal, toch nog maar een update. Mediatraining was erg leuk. Best veel geleerd en daarna moeten oefenen in onze eigen taal, dus ik oefende met Devo Jan. Al snel hadden we het over andere Novo-dingen dan media zaken, maar het gesprek was wel weer leerzaam. Na het oefenen vroeg ze of iemand wilde beginnen met een gesprek met haar, met alles wat we hadden geleerd. Niemand durfde en iedereen keek de kat uit de boom, dus al vrij snel wees ze Nigel aan, omdat hij de enige was die nog stond. Toen Nigel klaar was, was de volgende aan de beurt. Ik greep mijn kans en zei dat ik wel wilde. Team Novo Nordisk (TNN) staat namelijk naast hard fietsen ook voor proberen anderen te inspireren en je verhaal vertellen. Dus dat was wat ik deed. Ze was super enthousiast en zei dat je echt kon zien dat ik het leuk vond om te praten en mijn Engels erg goed was (dachten ze dat nou op school ook maar…).

Techniektraining was ook weer grappig om te doen, veel crashes, maar ik ben vandaag overeind gebleven. Morgen dus de wedstrijdtraining van 2 loops, dus ruim 80 kilometer. Daarna een A1C test, wat voor je bloedglucose is en als dat erop zit een bingo waarbij we nog meer TNN spullen kunnen winnen. In de avond geen training, klinkt dus als een relaxte dag. Goede nacht iedereen!

Meteen mijn mediatraining in praktijk brengen door met thuis te skypen.
Ook nog even skypen met thuis!

Lees ook: Woensdag 10 juli

Districtskampioenschap tijdrijden

Tijdrit in de avond bij de roeibaan van Zevenhuizen
Totale focus vlak voor de start van mijn tijdrit
In volle concentratie voor de start

Afgelopen woensdag was het tijd voor het districtskampioenschap tijdrijden. Eindelijk weer een wedstrijd dus. Het was een thuiswedstrijd voor mij, aangezien het plaats vond op de Roeibaan in Zevenhuizen. Een prachtig parcour, maar daar had ik deze keer geen oog voor. Opvallend genoeg had ik weinig zenuwen. Ik had de deelnemerslijst gezien en wist dat er weinig te halen viel voor mij. Mijn tijdrit zo goed mogelijk voorbereiden en hopen op top 20 was dan ook het enige wat ik kon doen. Aangezien er altijd heel veel wind staat op de roeibaan had ik het aanbod van mijn oom afgeslagen. Ik had zijn tijdritfiets mogen lenen voor training en het rijden van de districtskampioenschap tijdrijden. Met een dicht achterwiel zou je veel te snel de sloot in waaien. Ik reed dus op mijn eigen fiets met een opzetstuurtje. Precies vandaag was het natuurlijk een dag waarop het amper waaide. Toch de verkeerde keuze gemaakt dus!

De rit

Foto Willy Visscher

Desondanks zat ik helemaal in mijn focus en voerde ik mijn warming-up goed uit. Met nog 3 minuten te gaan kwam ik aan bij de start. Fiets ging gemakkelijk door de materiaalcontrole. Nog even een minuutje blijven fietsen en dan snel het startpodium op. Van tevoren had ik een goed plan gemaakt hoe ik de tijdrit wilde indelen. Een vlakke tijdrit rijden was mijn doel en dan in ronde 2 met wind mee even ietsjes herstellen. Ik startte redelijk snel, maar kwam al rap terug bij mijn plan. Alles uit de kast halen was mijn doel en het voelde goed om mezelf weer eens flink te testen. Ik was ruim 2,5 week ziek geweest voor het districtskampioenschap tijdrijden waardoor ik niet kon trainen.

Na de finish

Alles gegeven

Toen ik over de streep kwam had ik geen idee hoe ik had gereden. Met een gemiddelde van 42.3 op mijn Wahoo-kilometerteller, was ik ook niet tevreden. Ik kwam terug bij de ploegleiderswagen waar ik even ging uitfietsen. Daarna naar papa toe die een foto van de uitslag had gemaakt. 15e, met een gemiddelde van ruim 43km/h. Toch niet slecht dus! Ik ben blij dat ik mezelf weer heb kunnen testen. Ben tevreden met waar ik sta. Ik heb alles uit mijn tijdrit gehaald en kan met een goed gevoel verder in mijn voorbereiding op Amerika!

Weekend met dubbele gevoelens

Het weekend van 6 en 7 april is er voor mij eentje met dubbele gevoelens. Op zaterdag 6 april stond mijn eerste wedstrijd op het programma, namelijk de klassieker Noordwest Overijssel. Ik was hier redelijk zenuwachtig voor, maar had er vooral veel zin in. We hadden een hele leuke ploeg met goede vrienden Gerald, Gabriël en Marten. Toen we met zijn alle waren gearriveerd, moesten de wielen ingeleverd worden. Dit ging nog bijna fout! De fietsen hadden op het dak gestaan en de voorwielen waren eruit gehaald. Toen ploegleider Guido de reservewielen wilde inleveren nam hij per ongeluk de voorwielen van mij en Gabriël mee. Gelukkig kwamen we er op tijd achter en ging alles goed. Wel waren we hierdoor aan de late kant. We hadden dus ook weinig tijd om in te fietsen, laat staan de start en finish te verkennen.

Loting

Bij de loting hadden we heel veel pech, Gabriël kende een goede loting, maar Marten, Gerald en ik moesten achteraan starten. Aangezien het peloton erg groot was (ruim 150 renners) was het zaak om zo snel mogelijk naar voor te komen. Gerald en ik schoven in de neutralisatie al heel mooi op en toen de koers vrijgegeven werd hadden we zeker al een man of 40 ingehaald! Helaas was er vrij snel een valpartij en ja hoor, ik lag bovenop. Gelukkig had ik niks, op wat last van mijn rug en lies na. De koers werd vanwege de grote van de val geneutraliseerd, waardoor ik de aansluiting met het peloton weer vond. Ik stond helaas wel weer redelijk ver van achteren, dus ik kon weer beginnen aan mijn inhaalslag. Na ongeveer 12 kilometer kwamen we bij een rotonde. Ik ging hier samen met enkele anderen linksom en leek wat posities te gaan winnen. Helaas hadden we de auto’s aan de andere kant van de rotonde aan de linkerkant niet gezien en was de rotonde links ook niet afgesloten. We moesten dus via het gras terug de andere weg op. Ik was net terug in de groep toen iemand voor mij ook terug sprong. Hierbij ontstond weer een val waar ik bij betrokken was, maar gelukkig nog steeds geen schade (wel is mijn Garmin beschadigd geraakt door beide valpartijen).

Inhaalrace

Vanaf dat moment begon ik aan een inhaalrace samen met Gerald en Arjan. We reden behoorlijk hard door, maar helaas kwamen we niet veel dichter bij de tweede groep. Uiteindelijk werd ons door de organisatie geadviseerd te wachten op de groep die een paar seconden achter ons reed. Dit deden we en meteen probeerde we er weer snelheid in te krijgen. Na nog geen minuut kwam de bezemwagen voorbij en vertelde ons dat het geen zin had en we beter konden stoppen en omdraaien. Helaas was ik dus al na 18 kilometer uit koers :-(. Ik baalde natuurlijk ontzettend dat ik zo vroeg uit koers was, maar ik heb er samen met andere renners die uit koers waren toch maar het beste van gemaakt. De tijd die we hebben gewacht op de koers was erg lang, maar ik heb wel onwijs veel gelachen. Na de koers zijn we weer naar huis gegaan.

Examen

Eenmaal thuis was het douchen en klaar maken om te gaan slapen, want op zondag had ik mijn KNWU trainer2 examen. In aanloop naar dit examen heb ik redelijk veel gedoe gehad. Dat haalde bij mij enigszins het plezier weg om het examen te doen. Echter was dit ook een goede motivatie om in één keer te slagen. Ik had 15 kinderen, terwijl er eigenlijk maar 10 nodig waren. Het was super fijn dat zoveel waren om mij te helpen! Ik had in de winter een waaiertraining ingeleverd bij de examinator. Toen ik echter bij de wedstrijd had gekeken van de jeugd, merkte ik dat vooral de bochten niet lekker liepen. Ik mocht mijn training aanpassen en dus werd het een bochtentechniek training. Ik was zelf erg tevreden over de examentraining. In dit reflectiegesprek gaf de examinator ook aan erg tevreden te zijn met mijn training en dat hij een positief verslag zou schrijven. Dit betekent dat ik geslaagd ben! Het was dus een weekend met dubbele gevoelens, maar hé vanaf dit moment ben ik dus officieel een KNWU wielertrainer 🙂

Bekijk de vlog

Eén van mijn jeugdrenners, Quino, heeft een erg leuke vlog gemaakt over mijn examen, bekijk het hier!

E-payroll Westland MTB Beach Challenge

V(r)ieskoud was het zondagochtend

Het was afgelopen zondag vrieskoud, kraakhelder en er scheen een stralende zon. Het perfecte weer voor een beachrace, de E-payroll Westland MTB Beach Challenge. Ik had er zin in! Mijn doel had ik gezet op een goed gemiddelde (27,5 km/u moest haalbaar zijn). Door de vrieskou was het parcours mooi hard. Ik wilde mezelf gewoon helemaal leeg rijden. Als dat zou lukken, zou ik een goede race hebben gereden. Maar …….. helaas liep het anders.

Goede start

Bij het inrijden merkte ik dat het erg goed te doen was. De ideale lijn lag hoger dan normaal, want het strand was hard geworden, waardoor het beter reed dan de harde natte zandlijn bij de waterkant. Ik stond mooi vooraan bij de start, die voor de deur lag van strandpaviljoen Zomertijd in ‘s-Gravenzande. Ik kon tussen de elite mee het strand op rijden. Het ging er meteen rap aan toe, want ik reed met 48km/u over het strand en alsnog werd ik van voor in het peloton naar achteren gereden. Ondanks dat het peloton langs de waterlijn reed, besloot ik mijn eigen ideale lijn te rijden. Heel even reed ik harder dan het peloton, wat een heerlijk gevoel is dat! Al snel werd het fietsen zwaarder en dan weet je eigenlijk al dat er iets niet goed is. Ik zakte steeds verder terug en moest het peloton laten lopen. Hopend dat het stil zou vallen, bleef ik doorgaan.

Deceptie

Deze afbeelding heeft een leeg alt-atribuut; de bestandsnaam is beachrace-westland-2019-7-1024x768.jpg
Balen van mijn lekke band

Toen ik bij het keerpunt draaide, merkte ik dat ik toch echt een zachte band had, gelukkig kon ik nog wel doorfietsen tot de strandafgang. Er zat niets anders op dan vanaf daar terug te lopen naar start/finish. Een deceptie, maar 2km echt goed kunnen koersen en in totaal maar 6 km van de 42 kunnen rijden. Helemaal omdat ik door mijn goede start in de kopgroep bij de elite reed. Al snel bleek echter dat ik niet de enige was met een lekke band. Door een teveel aan schelpen (scheermessen) waren er vele tientallen deelnemers die ook snel terug waren bij start/finish. Gelukkig heb ik volgende week een nieuwe kans in Noordwijk!

EK Beach Race 2018

Foto: 2018 strand EK beachrace
Foto: 2018 EK beachrace
Start voor de deur van het Kurhaus
(foto Arjan Schippers)

Op zondag 9 december heb ik bij de licentiehouders de EK Beach Race 2018 in Scheveningen gereden. Vorig jaar reed ik hier nog in de eerste sneeuw van dat jaar en werd ik 3e bij de mannen onder de 16, dit jaar reden we in de storm en was het wederom een pittige race.

Meten met de echte mannen

Met een mooi deelnemersveld van 185 man (met o.a. Lars Boom, Roy Beukers, de Franse kampioen Benoit Daeminck, Thijs Zonneveld, Europees kampioen van 2017 Jasper Ockeloen, Ronan van Zandbeek en Mike Teunissen) weet ik dat er hier voor mij nu nog niets te halen valt, maar het is wel gaaf met deze mannen in dezelfde wedstrijd te fietsen en mij aan hun te meten. Helaas moest ik bijna achteraan starten, wat een groot nadeel is in het mulle zand van de strandopgang. Dit tezamen met mijn al twee weken durende verkoudheid zorgde ervoor dat ik slecht van start ging. Door de harde, stormachtige wind was het begin erg zwaar, vooral tot het eerste keerpunt was het vol tegen wind. 

Op stoom

Foto: 2018 EK beachrace
Storm tijdens EK Beach Race 2018
(foto Arjan Schippers)

Gelukkig kon ik wel de achtervolging inzetten en heb ik aardig wat mannen ingehaald. Met de harde wind in de rug vanaf Katwijk kwam ik in een groep terecht die goed samenwerkte en konden we stevig ronddraaien. Na de eerste doorkomst was ik warm en op stoom en verliep de tweede ronde beter. Ik kon zelfs nog een tijd met de beste twee vrouwen van het deelnemersveld (Riejanne Markus en Pauliena Rooijakkers) meefietsen, wat een hoog maar prettig tempo was. Moe, kou, maar voldaan over een redelijk goede race, heb ik de  finish bereikt. Ik ben uiteindelijk na 2uur23 als 80ste geëindigd. Om met de top mee te kunnen doen moet het echt nog wel een heel stuk harder (winnaar Lars Boom finishte in 1uur41), maar ik ben nog jong genoeg om dat te kunnen bereiken!

Hoek van Holland – Den Helder 2018

Afgelopen zondag stond ‘s-werelds langste beachrace op het programma, 133km van Hoek van Holland naar Den Helder. Het was mijn eerste strandrace van dit seizoen, dus ik verwachtte niet al te veel. Ik kon goed vooraan starten en heb in een groep heerlijk de eerste 60 kilometer naar IJmuiden gefietst. In IJmuiden werd de wedstrijd geneutraliseerd en de tijd stilgezet, vanwege het feit dat iedereen met pont over moet naar Wijk aan Zee. Op het moment dat ik van het strand afreed lag ik ongeveer 75ste van de 1096 deelnemers! Het ging echt lekker!

Pech

Aankomst bij de pont in IJmuiden op
mijn kapotte beachracer

Maar toen ik net het strand af kwam begon de pech. Ik trapte mijn voorderailleur krom. Gelukkig stond mijn mechanieker (tevens ook mijn vader) redelijk dichtbij en wist hij het op te lossen. Doordat ik het strand al af was stond mijn tijd stil hetgeen dus nog wel een meevaller was, maar ik was de aansluiting met de groep kwijt. Op de pont stond ik bij Riejanne Markus, op dat moment nog de Europees Kampioene bij de elite vrouwen. Ik kon heel lang mee rijden met haar, maar bij één van de loopstukken raakte ik het wiel kwijt. Doordat het tempo redelijk hoog lag waren er weinig tot geen groepjes waar ik mij bij aan kon sluiten, ik stond er dus alleen voor.

Finish

Gelukkig kwam Rozanne Slik na ongeveer 30 minuten bij mij aansluiten (een elite vrouw rijdend bij FDJ nouvelle-Aquitaine Futuroscope). Ik kon een lange tijd mee met haar, maar met nog 7 kilometer te gaan moest ik ook hier lossen, wat ik opvallend vond, want eerdere wedstrijden kon ik makkelijk bijblijven op de harde stukken.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-atribuut; de bestandsnaam is IMG_6467-1024x768.jpg
Finish in Den Helder na 133km

De laatste kilometers naar de finish waren nog flink afgezien, maar na 4uur57 en ruim 130km strand ben ik gefinisht. Achteraf bleek dat ik ongeveer de laatste 30km op een lekke achterband heb gereden, iets wat verklaard dat het op het laatst minder liep dan ik hoopte. Het is de tweede keer dat ik Hoek van Holland- Den Helder gereden heb, maar zeker niet de laatste. Het blijft een geweldige race!