Virtual Talent ID Camp 2020

Wielrenshirt met tekst 'Changing Diabetes, Talent ID Camp'

Het Virtual Talent ID Camp 2020 zit erop. Een ruime week vol tests, yoga, mental toughness, wedstrijden en meetings is afgesloten. Op 10 juli begon het kamp met een meeting en groepsrit op Zwift om elkaar te leren kennen. Tijdens de groepsrit werd verteld dat we ons vooral niet te veel moesten inspannen, want de dag erna stond er een zware test op het programma. Hier bleek niks aan gelogen.

Ik op mijn Wahoo Kickr tijdens een Zwift race, die ik, tijdens het trappen, kan volgen op het beeldscherm voor mij.
Op mijn Wahoo Kickr ‘gaan met die banaan’ tijdens een Zwift training

Dag 2 Full Frontal

De ‘Full Frontal’ van de Sufferfest (een trainingsapp), op dag 2, was een extreem zware test, waarbij de 5 seconden-, 5 minuten-, 20 minuten- en 1 minuut-waarden werden gemeten. Het begon met een warming up en de gehele test duurde nog geen uur, dus alles volgde elkaar in razend tempo op, wat er tevens voor zorgde dat het extreem zwaar werd. Door een verkeerde keuze in de settings verliep mijn test niet goed. Ik reed voor mijn gevoel constant bergop, terwijl ik veel liever op het vlakke fiets. Hierdoor vielen de resultaten ook tegen, wat bij mij behoorlijk wat stress opleverde voor de rest van de week. Gelukkig mocht iedereen aan het einde van het Virtual Talent ID Camp 2020 nog 1 test herkansen, waardoor ik bovenstaande test toch met een goed gevoel heb kunnen afsluiten.

Dag 3 en 4 in herstel en Team Scream

Dag 3 was een rustdag, dus geen intensieve test, alleen wat yoga en een herstelrit. Op dag 4 stond er wederom een Sufferfest test gepland, dit keer “Team Scream”. Hierbij reed je een ploegentijdrit, waardoor je constant under/over FTP-intervallen deed. FTP betekent Functional Threshold Power en staat voor de inspanning die je 1 uur lang vol kan houden als je voluit gaat. Een zware workout, zeker omdat het erg warm was op de kamer, maar wel erg goed te doen. Ik had mijn resultaten na de “Full Frontal” zelf handmatig bijgesteld, omdat ik anders onder mijn niveau zou fietsen. Dit bleek gelukkig een goede keuze.

Dag 5 Racing Day

Dag 5 was het eindelijk zo ver: RACING DAY op Zwift! 45 minuten bij de leider blijven en dan 30 minuten koers. De koers werd vlak voor een klim vrij gegeven, dus er werden gelijk al verschillen gemaakt. Ik kwam boven en zat mee in de kopgroep van 6. Ik probeerde niet te veel kopwerk te doen en vooral te wachten tot de anderen zouden rijden. Er waren 2 jongens super zenuwachtig en zij bleven maar op kop fietsen, mooi voor mij, want daardoor hoefde ikzelf weinig kopwerk te doen. Vanuit het niets pakte ze echter samen een gaatje. Ik zag het gebeuren en wilde eerst kijken wie er zou reageren, maar er gebeurde niks. Ik besloot er dus zelf naar toe te rijden en sloot met moeite weer aan bij de eerste 2 renners.

Helaas reed de onafhankelijke scheidsrechter, een oud prof van Novo die nu vooral veel Zwift wedstrijden en triatlons doet, het gat voor de andere jongens dicht. We waren dus weer samen met 6. In de laatste 7 kilometer van de race was er een Italiaan van achteruit die binnen 4 kilometer een gat van meer dan een minuut dicht reed, terwijl wij ruim 5W/kg reden. Ik verwachtte dat hij zo moe zou zijn dat hij niks meer zou kunnen, zeker gezien het feit dat we direct de klim weer op draaiden en hij daar de vorige keer gelost was. Bij het oprijden van de klim was het echter dezelfde Italiaan die ons er allemaal af reed!

Ik reed op dat moment op plek 6, maar zag de nummer 5 vlak voor me fietsen. In zette alles op alles en wist er in de laatste seconde nog overheen te komen. Vijfde dus, of toch niet? Na de koers hoorde ik van de scheidsrechter dat de twee Italianen niet hadden voldaan aan het reglement en dus gediskwalificeerd waren. Hierdoor sprong ik zo het virtuele podium op, met een mooie derde plek.

Dag 6 en 7 Na herstel door naar The Tool Shed

Dag 6 was wederom een hersteldag, die ik na de zware koers wel goed kon gebruiken. Wat yoga en een herstelritje en alvast uitzoeken wat er dag 7 op het programma staat. Dit bleek wederom een Sufferfest-test te zijn, dit maal “the tool Shed”.

Wat een test was dat, echt niet normaal. Ik denk dat ik kan zeggen dat dit de zwaarste test was die ik ooit heb gedaan. Het bestond uit een paar VO2-max(staat voor max. zuurstofopnamevermogen) en FTP-blokken, gevolgd door een serie waarin alles 1 minuut duurde. Je begon met 5 seconde sprint, 55 seconde rust. Dan 10 seconde, 50 seconde rust en ga zo maar door tot je 55 seconde ruim boven je FTP reed, met slechts 5 seconde rust. Toen kreeg je eventjes hersteltijd, een minuutje als ik me niet vergis, om vervolgens het hele proces in tegenovergestelde volgorde te doen, waardoor je ook weer afsloot met de 5 sec sprint. Helaas had ik een technisch probleem waardoor de app zichzelf afsloot.

Gelukkig kon ik de training doorspoelen tot waar ik gebleven was en hem toch afmaken, of nou ja gelukkig… alsof dit alles nog niet genoeg was, werd dit alles opgevolgd met wederom een VO2-max blok en een blok van 3 minuten waarbij iedere minuut zwaarder werd. De laatste minuut was helaas voor mij, en als ik de groepsapp mag geloven ook voor velen anderen, te veel. Na een 3 minuten durende cooling down zag ik de resultaten.

Ik had meer dan een uur lang gefietst op mijn FTP. Dit is dus het vermogen dat je gemiddeld een uur vol kunt houden, maar dat is bij een constant tempo, zonder alle gekke intervallen. Uiteindelijk was het dus niet zo heel gek dat ik die laatste minuut de waardes niet meer kon halen, maar toch gaf het mij geen fijn gevoel. Ik kon er niets meer aan veranderen, dus een herstelritje op Zwift en door naar de volgende dag.

'Gas op die lolly' tijdens de Zwift race, terwijl the Partysquad uit mijn muziekbox knalt met 'Helemaal naar de klote'!
‘Gas op die lolly’ tijdens de Tool Shed, terwijl the Partysquad uit mijn muziekbox knalt met ‘Helemaal naar de klote’!

Dag 8 en 9 Herstellen en door naar Half Monty

Dag 8 van het Virtual Talent ID Camp 2020 was gelukkig weer een rust dag, de laatste op het programma. Wederom wat yoga en een herstelrit op Zwift en snel door naar dag 9. Hier stond de “Half Monty” test van de Sufferfest gepland. Een test die ik al een keer had uitgeprobeerd, bestaande uit een Ramp-test (waarbij je iedere minuut harder moet fietsen tot je niet meer kan) en een 20 minuten blok waarbij je net onder je FTP rijd. Ik trapte in deze test nagenoeg hetzelfde ten opzichte van de vorige keer, toen ik volledig fris was. Een goed resultaat dus! Nu zaak om goed te herstellen, want dag 10 zou de tweede wedstrijddag en tevens laatste rit zijn van het Talent ID Camp.

Dag 10 Knallen op de laatste Racedag

De laatste wedstrijddag bestond uit een 15 minuten durende groepsrit en vervolgens 45 minuten wedstrijd, althans dat was het plan. Toen we net wilde beginnen waren er technische problemen bij iemand, waardoor de race werd uitgesteld. We moesten allemaal rustig aan doen, terwijl we ondertussen al het kwartier voorbij waren en sommigen de race al waren begonnen. Uiteindelijk was iedereen wel zo netjes om toch te wachten en te hergroeperen. Nu lukte dit niet helemaal, want er ontstonden eigenlijk 2 groepjes met een gat van een paar seconde er tussen.

Desondanks werd de race vrij gegeven en ik zat alert in de eerste groep. Ik wilde de concurrentie uit de tweede groep niet terug laten komen en besloot vanuit de start direct hard aan te zetten. Hierdoor waren we met een groepje van ongeveer 20 man weg. Er waren weinig echte aanvallen, maar de deur stond achteraan wel open. Met nog 10 minuten te gaan was de groep gehalveerd. Met nog 3 minuten was het de nummer 2 van de vorige race (Nathan) die aanging, ik probeerde hem te volgen maar dit lukte helaas niet. Ik wachtte en probeerde met de jury, dezelfde als de vorige wedstrijd, mee te springen toen hij de oversteek maakte. Helaas waren beide aanvalletjes op een klim en was ik net niet in staat om te volgen.

Ik haakte aan bij iemand die ook had geprobeerd om Nathan te volgen, maar ook was gelost. Samen reden we door. In de afdaling dacht ik er heel even aan om te proberen de oversteek te maken, maar ik merkte al snel aan mijn benen dat ik het zeer waarschijnlijk niet vol zou houden en op het laatst door velen alsnog ingehaald zou worden. Dan maar proberen in een sprint de tweede plek te bemachtigen. Ik zag dat er van achteruit wat jongens probeerde terug te komen en besloot, met nog 25 seconde te gaan, al te gaan sprinten. Uiteraard hield ik de sprint geen 25 seconde vol, maar ik had wel een gat geslagen. Dit gat bleek groot genoeg om de tweede plek veilig te stellen. Dus na plek 3, nu P2. Best balen dat er geen derde Zwift-race was dus 😉

Dag 11 Afsluiting van Virtual Talent ID Camp 2020

Op dag 11, 20 juli, werd het kamp afgesloten met de laatste meeting, deze heb ik niet benoemd maar waren wel elke dag onderdeel van het programma. Hier werden ook “virtual awards” uitgedeeld. Helaas werd ik niet in de meeting benoemd, maar dat is een mooie motivatie om nog harder te trainen 🙂