Hoek van Holland – Den Helder 2019

Met z'n 3tjes voor de grote groep uit, op weg naar de finish

Vandaag stond Hoek van Holland – Den Helder met rood omcirkeld in mijn agenda. Na een teleurstellend eind van het seizoen was ik erop gebrand om het nieuwe seizoen goed te beginnen. 135 kilometer over het strand knallen, waar alleen de beste kan winnen. Al voor de start wist ik dat winnen onmogelijk was, gezien het feit dat er heel wat (ex-)profs meededen. Ik had mezelf dus persoonlijke doelen gesteld, maar gezien het feit dat dit de eerste strandrace van het seizoen was en ik op mijn nieuwe fiets van start ging, had ik geen idee wat ik kon verwachten. Wat wel opvallend was ten opzichte van andere seizoenen was het aantal namen van leeftijdsgenoten. Er waren opvallend veel renners die zich toch beseften dat het strand naast leuk, ook een erg goede voorbereiding is.

Mijn nieuwe beachracer uitproberen zodat ik het strandseizoen goed kan starten tijdens Hoek van Holland - Den Helder 2019
Mijn nieuwe beachracer uitproberen

Blauwbekken

Ik had vanochtend goed warm gereden en het een en ander getest, maar na ruim een halfuur blauwbekken met 1000 andere deelnemers om 7:30 ‘s ochtends ben je dat snel vergeten. Mijn start was goed, maar doordat het heel druk was moest ik toch corrigeren om op mijn fiets te blijven. Hierdoor verloor ik snelheid en tijd. Helaas was het onmogelijk nog snel naar het peloton te springen. Gelukkig heb ik deze wedstrijd al vaker gereden en zodoende wist ik dat het nog een heel eind was. Geen paniek en gewoon in een groepje de schade beperken. Zo gezegd, zo gedaan. Ik kwam in een groepje en langzaam pakte we wel wat mannen terug. Vlak voor IJmuiden kwamen er wat basisleden bij, waardoor de groep te groot werd. De samenwerking was weg en de snelheid ging eruit.

Zonneveldje

Wat zout water en zand met je fiets doet
Beetje olie erbij en weer gaan!

Gelukkig waren we snel in IJmuiden en konden we na de pont opnieuw beginnen. Toch ging dit anders dan gepland, er kwamen juist alleen nog maar meer mensen bij… ik probeerde daarom maar een Zonneveldje te doen, als laatste het strand weer op, zodat ik qua tijd voor zou liggen op de groep. Leuk bedacht, maar als je dan ook nog een slippertje maakt in de afdaling wordt het wel heel lastig om terug te komen. Ik heb bijna 2 minuten achter het peloton aangereden, maar op wilskracht wist ik terug te komen. Even uithijgen en daarna weer meedraaien op kop. Maar helaas was de groep weer te groot en zat er geen tempo in.

Naar voren sprinten

Ik heb nog geprobeerd om samen met een paar anderen waaiers te trekken, om zodoende de groep kleiner te maken, maar ook dit mocht niet baten. Dan maar wachten op de Lagune, dé plek om de schifting te maken. Ik startte goed voorin de groep, maar er zaten toch nog wat mensen beter dan ik. Zo kwam ik rond plek 20 van deze groep bij de betonplaten die omhoog gingen. Naar voren sprinten was wat ik moest doen, dus gaan! Zo ging ik naar de 3e plek in het groepje. Toen we weer het strand op gingen reed ik een goede afdaling en ik zat mee in een groep van 7, maar guess what?!

Geen van der Poeltje

Met z'n 3en voor de grote groep aanrijden. Lekker samengewerkt, waardoor het hard ging
Klein groepje, goed samenwerken, hard rijden, heerlijk!

ECHT GEEN SAMENWERKING! Behoorlijk frustrerend, dus toen maar alleen door. Maar met de wind schuin tegen, is het toch wat lastig. Gelukkig kwamen er uiteindelijk 2 bij en konden we dus met 3 door. Ik wist dat de groep zou proberen ons terug te pakken, maar als dit niet snel gebeurde zouden ze het opgeven. Ik gaf aan dat we vol door moesten en de andere 2 geloofde gelukkig in mijn plan. Toen we zagen dat de groep weer stil viel, konden ook wij het tempo iets aangenamer maken. We bouwde onze voorsprong alleen maar verder uit en we haalde nog behoorlijk wat mensen in. Goed blijven eten en drinken, geen Van der Poeltje vandaag, blijven eten, blijven drinken, ook al heb je daar helemaal geen zin in.

Melkzuur

Als 46ste over de finish, kapot maar trots op mijn prestatie
Kapot, maar trots op mijn prestatie

En toen kwam eindelijk de finish in zicht. De strandafgang in Den Helder is altijd hetzelfde, veel te stijl om op te fietsen, maar je bent veel te kapot om hem op te rennen. Met het melkzuur tot in het puntje van je neus en de kramp in je kuiten maar zo snel mogelijk omhoog, De fiets weer opspringen en zo snel mogelijk naar het sportveld. Uiteindelijk wist ik ook nog de sprint van mijn groepje te winnen. Achteraf had ik voldoende voorsprong om deze te kunnen laten lopen, maar een sprint winnen is altijd leuk.

Mooie start van het seizoen

Uiteindelijk was dit alles goed voor een 46ste! plek in de Buff strandrace Hoek van Holland – Den Helder en een eerste plek onder de 18! (Geen echt klassement, maar toch leuk om te weten). Mijn tijd was 3h46 minuten, en daarmee was ik maar 15 minuten langzamer dan winnaar Coen Vermeltfoort. Want vorig jaar had ik al een half uur verloren in IJmuiden op de winnaar. Ik reed de 135km toen in 4h58, dus dit is een enorme verbetering. Een mooi begin van het nieuwe (strand)seizoen dus! Op naar de volgende.

NK Strandrace

Tom bikkelt door op zijn strandbike tijdens het NK2019 na een valpartij
In volle concentratie voor de wedstrijd

Zondag 24 februari was het dan zover. Mijn laatste strandrace en tevens het NK strandrace! We waren vroeg aanwezig, waardoor ik het parcours goed heb kunnen verkennen. Het strand lag er prachtig bij, hard zand en erg breed. Ik had weinig verwachtingen. Gewoon mijn eigen ding doen en zolang je maar volledig gesloopt van de fiets komt na 54 kilometer is het goed. Het ging echter niet zoals verwacht.

Ik had een relatief goede start en kon het peloton met alle favorieten daarin bijhouden. Het was een chaos in het peloton, overal probeerde mensen een andere lijn te rijden met grote uitwijkingen tot gevolg. Uiteindelijk ging het fout, 2 rijen voor me tikte iemand het wiel van zijn voorganger aan en hij viel. Ik kon er helaas niet meer om heen en viel ook. Gelukkig had ik weinig schade, maar de aansluiting met het peloton was weg. Ik baalde ontzettend en was ook redelijk gefrustreerd. Zat ik er eindelijk een keer goed bij…… maar ach je doet er niks aan. In het begin kon ik op die frustratie ook goed doortrappen, ik had een aardig tempo en wilde er nog het beste van maken.

Halverwege

Na de eerste ronde begon ik te merken dat het kracht geven toch wel wat last aan mijn knie veroorzaakte, waar ik net op was gevallen. Ik ging wat rustiger rijden, maar doordat ik al op meerdere plekken flink nat was door al het water kreeg ik het koud. Ik wil uiteraard niets forceren zo vroeg in het seizoen en heb al helemaal geen zin om nog een keer ziek te worden. Daarnaast heb ik dinsdag een inspanningstest waarbij ik goed wil presteren. Dit alles heeft me doen besluiten om na anderhalve ronde het NK strandrace te verlaten. Iets waar ik flink van baal. Opgeven is natuurlijk nooit leuk en op een kampioenschap is het nog net iets pijnlijker, maar ik denk dat het de beste beslissing was op dat moment.