Het was afgelopen zondag vrieskoud, kraakhelder en er scheen een stralende zon. Het perfecte weer voor een beachrace, de E-payroll Westland MTB Beach Challenge. Ik had er zin in! Mijn doel had ik gezet op een goed gemiddelde (27,5 km/u moest haalbaar zijn). Door de vrieskou was het parcours mooi hard. Ik wilde mezelf gewoon helemaal leeg rijden. Als dat zou lukken, zou ik een goede race hebben gereden. Maar …….. helaas liep het anders.
Goede start
Bij het inrijden merkte ik dat het erg goed te doen was. De ideale lijn lag hoger dan normaal, want het strand was hard geworden, waardoor het beter reed dan de harde natte zandlijn bij de waterkant. Ik stond mooi vooraan bij de start, die voor de deur lag van strandpaviljoen Zomertijd in ‘s-Gravenzande. Ik kon tussen de elite mee het strand op rijden. Het ging er meteen rap aan toe, want ik reed met 48km/u over het strand en alsnog werd ik van voor in het peloton naar achteren gereden. Ondanks dat het peloton langs de waterlijn reed, besloot ik mijn eigen ideale lijn te rijden. Heel even reed ik harder dan het peloton, wat een heerlijk gevoel is dat! Al snel werd het fietsen zwaarder en dan weet je eigenlijk al dat er iets niet goed is. Ik zakte steeds verder terug en moest het peloton laten lopen. Hopend dat het stil zou vallen, bleef ik doorgaan.
Deceptie
Toen ik bij het keerpunt draaide, merkte ik dat ik toch echt een zachte band had, gelukkig kon ik nog wel doorfietsen tot de strandafgang. Er zat niets anders op dan vanaf daar terug te lopen naar start/finish. Een deceptie, maar 2km echt goed kunnen koersen en in totaal maar 6 km van de 42 kunnen rijden. Helemaal omdat ik door mijn goede start in de kopgroep bij de elite reed. Al snel bleek echter dat ik niet de enige was met een lekke band. Door een teveel aan schelpen (scheermessen) waren er vele tientallen deelnemers die ook snel terug waren bij start/finish. Gelukkig heb ik volgende week een nieuwe kans in Noordwijk!
