Goed nieuws: Tom on Tour zal ook in 2020 te volgen zijn via deze website en sociale media! Het nieuwe jaar is natuurlijk allang begonnen en achter de schermen is er hard gewerkt aan het nieuwe sponsorplan. Het plan is klaar en ik zal het komende dagen versturen.
Stress
Maar hard werken was vandaag ook nodig, want op zondag 26 januari stond er eindelijk weer een strandrace op het programma: de Westland MTB Beach Challenge. Na een paar weken zonder strandrace was ik gemotiveerd om een goede wedstrijd te rijden. De stress begon thuis al vroeg in de ochtend. Na alle materiaalpech in de vorige races dachten we het probleem gevonden te hebben, maar vanochtend bleek dit niet het geval. Er waren problemen met het achterwiel, waardoor trappen letterlijk onmogelijk was. Om 8:15 was het, dankzij mijn vader, gelukkig weer mogelijk om te trappen. Of het probleem opgelost was wisten we niet, maar we besloten toch maar gewoon te vertrekken.
Start
Toen ik aankwam bij de Westland MTB Beach Challenge kon ik eigenlijk vrijwel direct het startvak induiken en ik stond mooi vooraan, op de vierde rij. De start was goed en ik kon mooi in het peloton aansluiten. Ik had voor mezelf een minidoel gemaakt van de start en vervolgens wilde ik even op kop rijden in een strandrace. Deel 1 was dus gelukt, nu nog naar plek 1. Dit is toch wat makkelijker gezegd dan gedaan, met mannen als Ivar Slik, Rick van Breda en Jasper Ockeloen in dezelfde groep. Ik hield het wiel van Ivar en kwam zo goed naar voren. Voor ik het wist zat ik in een kopgroep van 3. Ik deed mijn beurt en draaide goed mee.
Harde banden
Toen we wind meegekregen werd het voor mij te gek. Meer dan 50km/h over het strand met nog ruim 30 kilometer koers, ik besloot me terug te laten zakken naar het peloton. Als zevende reed ik op de strandafgang af, een super plek! Helaas had ik het strand niet kunnen verkennen en bleken mijn banden te hard voor dit gedeelte met het zachte zand. Ik werd aan alle kanten voorbij gereden en zakte snel terug. In de duinen vielen de gaten en ik zat veel te ver van achter om mee te komen met de echte toppers. Ik belandde in een achtervolgend groepje waar het prima draaide en ik voelde me nog goed. Bij de zandmotor had ik echter weer het ’te harde banden’-probleem en moest ik lossen. Ik waaide terug naar de groep erachter en reed in die groep naar het keerpunt bij Scheveningen.
Wind op de kop
We kregen de wind weer op de kop en dat was te merken. Er zat een grote groep achter ons op zo’n twintig seconde. Ik probeerde met man en macht hiervoor te blijven, omdat er in zo’n grote groep nooit samenwerking is. De mannen in mijn groep dachten hier helaas anders over en wachtte wel. In mijn eentje was er niks aan te doen, dus dan maar in de groep er het beste van maken. Ik begon me echter al weer vrij snel te irriteren aan alle mannen die niet normaal in een groep kunnen fietsen.
Ergenis
Mij lijkt het niet heel moeilijk om “tussen” te roepen wanneer je niet wil/kan meedraaien. Maar nee, we rijden mee tot in 3e wiel en sturen er dan tussenuit, het liefst zelfs nog naar de verkeerde kant waardoor heel de groep moet uitwijken. Ik probeerde meerdere keren met een paar anderen weg te komen, maar dit was niet te doen. Toen ik op een gegeven moment een strandwachtauto zag, besloot ik een andere lijn te rijden en bij de auto uit de wind te zitten. Dit was behoorlijk effectief en ik pakte een gat van zo’n 200 meter. Toen ging de auto helaas te langzaam rijden, dus kreeg ik weer de wind op mijn neus. Vanuit de achtergrond zag ik iemand de oversteek maken.
Slotstuk
Ik reed op dat moment heel bewust niet voluit, in de hoop dat dit zou gebeuren en we met 2/3/4 man door zouden kunnen. Toen hij de aansluiting vond, was hij echter zo moe dat hij geen trap op kop kon doen. Na een paar seconden moest hij weer lossen. Ik werd wederom teruggepakt en we reden als groep terug naar het keerpunt in Hoek van Holland. We kregen de wind weer mee en de snelheid ging weer de lucht in. Nog 1 keer proberen, maar helaas. Ik besloot de sprint af te wachten. Mijn sprint was goed en ik wist zevende van de groep te worden. Uiteindelijk bleek ik 44e te zijn geworden, de beste uitslag op het strand tot nu toe. Op naar volgende week: Farm Frites Strandrace Rockanje.
