Vervolg op: Dinsdag 9 juli
Opstaan
De zwaardere training van vandaag zit er weer op. Vannacht wakker gemaakt door Przemek om 2:00uur. Hij moest de BG’s checken van alle atleten en had heel stil de kamer verlaten, maar was het pasje vergeten om terug de kamer in te komen. Veel gebonk op de deur en ik dacht dat de Oezbeken naast me niet open deden. Na een minuut keek ik of Przemek al wakker was, want ik wilde niet zelf mijn bed uit haha. Toen zag ik dat hij er niet was en besloot ik toch maar open te doen. Hij wilde net naar de receptie lopen voor een reserve-pas, maar ik was nog net op tijd. Snel weer verder slapen en 6:45uur wakker worden.
Op naar het ontbijt, weer een omelet laten maken, een meloen mix met ananas en 2 hartige scones met een soort kiphamburger-achtig iets. Achteraf gezien was het te weinig, maar gelukkig heeft de ploeg altijd meer dan genoeg voedsel. Paar reepjes en gummy’s erin en gaan met die banaan.
De eerste ronde
De eerste opdracht was sprinten, 2 teamsprints tegen een ander team van gelijke sterkte. Ik zat in team 1, het sterkste team. De sprint was 1km en op tandwiel 14 is het toch erg lastig sprinten tegen mannen van 23jr met een 11. De eerste sprint was dan ook vrij kansloos. De tweede sprint deed ik gewoon mijn werk voor Hamish, de beste devo renner. Hij won en het was 1-1. Daarna gingen we door met de grote lus, de eerste opdracht was rijden achter de auto en op Gleb’s teken de auto voorbij sprinten. Niet erg moeilijk, wel heel veel power.
De tweede opdracht was ‘bridge’. Dima, ook een devo, moest zone 3 rijden en wij zaten achter de auto op een groot gat. Je mocht zelf een moment bepalen en dan moest je zo snel mogelijk naar Dima toe. Ik was erg enthousiast en ging als tweede aan, maar het gat was enorm en ik moest ruim een minuut boven de 53km/h rijden om het gat dicht te krijgen. Het voelde wel goed toen het was gelukt, maar het had wel veel energie gekost. De tweede jump was ook goed en de derde was erg kort, 15 seconde of iets.
Daarna deden we nog een teamsprint. Wetende wat er nog ging komen, wilde ik mijn energie sparen, maar toen we mochten starten sprintte ik gelijk weg. Ik had een gaatje, maar Théo wist me bij te halen. Door geen kopwerk te doen hoopte ik dat ik kon winnen en Filippo die bij mij hoorde kwam er ook aan. 2 tegen 1, misschien hadden we als 2 junioren toch een kans. Toen Filippo erbij kwam probeerde ik nog een keer te demarreren en daarna ging Filippo. Théo was toch te sterk, dus we werden 2 en 3. Daarna was het opnieuw onze BloedGlucose checken en door naar de tweede ronde van deze zwaardere training.
De tweede ronde
Hierin kreeg eerst de slechtere groep (groep van 10) een voorsprong van 30 seconden. Dit moesten ze 8 kilometer volhouden en wij moesten hen in zien te halen. We reden onwijs hard, vooral weer in de afdaling, maar ik bleef er bij en we haalden het groepje in. Ik bleef bij Filippo en won de sprint van hem, waardoor ik eerste junior werd. Daarna was het wat herstellen en was het mijn beurt samen met Filippo en Louis, ook 2 junioren, maar beide al tweede jaars, om met een gat van 1min30 16 kilometer voor het peloton te blijven. Dit klinkt heel makkelijk, maar wetende dat er 5 devo’s en 4 begeleiders, die op Strava alle snelste tijden in de buurt hebben, achter ons aan zitten voelde ik me toch niet op mijn gemak.
Het plan
Ik zei direct tegen de jongens dat we niet moesten twijfelen en allemaal 20 seconden op kop moesten rijden. Als het gat groot genoeg was konen we in de laatste 2km pokeren. Gelukkig dachten zij precies hetzelfde waardoor de samenwerking perfect verliep. Ik zat achter Filippo, wat erg vervelend was. Als hij op kop kwam gooide hij heel geleidelijk het tempo omhoog en zeker op de klim was dit erg zwaar. Filippo is 5 kilo lichter dan Louis en ik, dus dat was behoorlijk afzien. Mijn plan was om met nog een kilometer te gaan weg te rijden, maar ik wist niet precies wanneer dit was.
Toen we voor mijn idee nog 2 kilometer moesten, zagen we Gleb en de auto al in de verte staan. Wegrijden had geen zin meer, dus het zou besloten worden in een sprint. Ik was net van kop afgekomen en zat dus in derde wiel. Gelukkig had ik mijn kopbeurt niet voluit gereden, omdat ik energie wilde sparen voor mijn aanval. De lijn lag achter een heel flauw bochtje, maar daar zag ik dus kansen.
De sprint
Louis ging aan met 350 meter en Filippo probeerde er gelijk overheen te komen. Ik wachtte nog heel even en gebruikte de slipstream om op snelheid te komen. Met nog 200 meter was het alles of niets, de jongens hielden keurig hun lijn waardoor ze mij alle ruimte gaven om onderlangs via de binnenbocht (nog wel op onze weghelft ook al konden we allemaal het tegemoet komend verkeer zien en kwam er niks aan) mijn sprint aan te gaan. 4 flinke trappen waren genoeg om de andere twee te demotiveren. De weg liep heel licht vals plat omhoog en doordat ik net wat langer wachtte met mijn sprint aangaan, had ik veel meer power over. Ik won de sprint vrij gemakkelijk en vooral Louis was super blij dat we vooruit gebleven waren.
Na de finish gingen we even in de berm uithijgen na deze zwaardere training en wachten op de groep. Ze hadden er in 15 kilometer maar 21 seconden afgekregen, terwijl ze volgens Przemek wel voluit gingen tot de laatste 3 kilometer! Louis zei direct dat het niet gek was, we hadden het hele stuk namelijk met meer dan 400 Watt! gemiddeld getrapt.
Verbazen
Ik blijf mezelf steeds maar weer verbazen over mijn vorm. Zeker de laatste maand had ik onwijs veel zelfvertrouwen, mijn trainingen gingen goed en ik was gemotiveerder dan ooit, maar dit had ik nooit verwacht. Zo meteen mijn hba1c laten meten en daarna een bingo, avondeten en meeting met Gleb. Morgen nog 5h30 training en dan zit het zwaarste gedeelte er volgens mij alweer op. De tijd vliegt echt voorbij. Voor ik het weet ben ik weer terug in ons eigen veel te koude landje. Nog maar niet aan denken, want daar heb ik nog helemaal geen zin in. Nu maar weer even een uurtje in bed liggen voordat we bloed gaan laten prikken. Over prikken gesproken, mijn oor is nog steeds paarsachtig van de lactaat-test.
Slang
Ohja, net trouwens ook nog 2 slangen gezien! 1 was erg klein, soort baby addertje. De andere was toch wel behoorlijk indrukwekkend. Ik was de eerste die hem zag en was blij dat ik in de groep liep. McKenna is blijkbaar heel bang voor slangen. Zag er best raar uit. Gelukkig was ik op tijd om haar op te vangen en Przemek die achter ons liep had ook al zijn armen uitgestoken voor als ze zou vallen. Vreemde situatie, maar die slang was ook wel echt behoorlijk groot.
Meeting met Gleb
Hoi allemaal, deze dag zit er ook weer op. Na de vorige update niet veel nieuws te melden. De bingo is verplaatst naar morgen. Net wel de meeting met Gleb gehad en hij was erg tevreden. Het enige wat hij bij iedereen op het kamp slecht vond was de cadans. Volgens Gleb zou ik een gemiddelde cadans van 105 moeten hebben op elke training. Ik hoop dat zijn Russische Engels bedoelt was als 105 als je aan het trappen bent, want 105 met stoplichten, afdalingen etc is vrijwel onmogelijk.
Verder merk ik dat de vermoeidheid langzaam komt opzetten, 6:45uur opstaan en 3 uur training hakt er wel flink in. Ik ga dan nu ook maar lekker slapen, terwijl andere jongens nog een stadswandeling gaan maken. Morgen is de maximale duur van de training 5 uur, maar Gleb zei me dat ik misschien toch maar 4 ipv 5 rondjes moest doen. De keuze was aan mij, maar ik moest alleen voor de 5 gaan als ik me goed voelde. Ik zie morgen dus wel wat ik doe, nu eerst maar zorgen dat ik goed uitgerust ben. Tot morgen allemaal!
Lees ook: Donderdag 11 juli