Beukers Beachcriterium Petten

Eén van de vele zandheuvels in Beukers Beachcriterium Petten
Aan de start van Beukers Beachcriterium Petten
Aan de start van Beukers Beachcriterium Petten

Een strandrace met een nieuwelingen/junioren klassement. Toen ik dat wist kon ik niet anders dan inschrijven. Zodoende stond ik afgelopen zondag, 17 november, aan de start van Beukers Beachcriterium Petten. Bij het verkennen op het strand had ik wat mechanische problemen. Gelukkig leken die voor de start allemaal opgelost te zijn. De junioren zouden 1 minuut na de topklasse starten, zodat wij echt onze eigen koers hadden. Helaas werden we toch samengevoegd met de topklasse. We werden daardoor achteraan geplaatst. Ik had bewust de linkerkant uitgekozen, zodat ik dichter bij het wat hardere zand stond. Echter, rechts bleek vandaag sneller, doordat sommige renners niet in het zachte zand konden fietsen. Hierdoor duurde het heel lang voor ik weg kon komen. Ik had dus direct een achterstand, maar geen paniek!

Op eigen kracht

Andere deelnemers rijden door de watergeul, waardoor er erg veel water opspat
Andere deelnemers die ook door de watergeul en het opspattende water rijden

Ik zou op eigen kracht echt nog wel wat mensen in kunnen halen. Ik reed dus mijn eigen tempo en haalde flink wat mensen in. Het was een zeer technisch parcours geworden, omdat het strand er heel slecht bij lag. De snelste lijn ging behoorlijk vaak door een diepe watergeul heen en met temperaturen rond de 10 graden is dat toch best fris. En ook enorm veel mul zand en zandheuvels behoorden tot de natuurlijke obstakels die onderdeel vormden van het 5,5km lange parcours. Dat werd een uur en één ronde lang enorm afzien voor iedereen.

Samen werken

Na een halve ronde kwam ik samen met een andere, voor mij onbekende, nieuweling/junior te rijden. We werkte in het begin goed samen, maar ik merkte dat ik in moest houden om hem niet te lossen. Ik besloot daarom mijn eigen tempo te rijden, hij kon redelijk volgen en nam de leiding in de technische afdaling en loopstukken. Op deze manier hadden we beide wat aan elkaar. Toch besloot ik op een gegeven moment mijn eigen weg te gaan. Ik had gemerkt dat ik explosiever en sneller was dan hij en daar maakte ik gretig gebruik van. Een klein groepje met nog een junior was net aangesloten en een grotere groep was op komst.

Flinke stappen

Volledig vies, nat, koud en leeg na de finish
Volledig vies, nat, koud en leeg na de finish

Ik versnelde nadat we een stukje door het water gereden hadden en gelukkig kon niemand van de groep mij volgen. Dan maar doen alsof ik bezig ben met een tijdrit. Ik trok me niks meer aan van de rest, koos mijn eigen lijnen, waarmee ik veel mensen in wist te halen. Na een ruim uur fietsen kwam ik helemaal kapot over de streep. Dit leverde een vijfde plek op. Niet de plek waarvoor ik gekomen was, maar het was niet anders. Ik heb alles uit deze Beukers Beachcriterium Petten gehaald en weet voor mezelf dat het wel goed zat. Ik maak nog steeds flinke stappen en er is zeker vertrouwen voor wat er nog komen gaat!

Donderdag 11 juli – Megatraining

Vervolg op: Woensdag 10 juli

De megatraining zit er ook weer op. Vanochtend 9:00uur begonnen. Ronde 1 was interval voor de devo-renners en de 2 kandidaten voor het devo-team. Ik hoefde alleen maar het wiel voor me te volgen, wat geen enkel probleem was. Ronde 2 was waaierrijden. De waaier was niet geweldig, maar doordat we in Nederland veel op dit oefenen kon ik heel makkelijk energie besparen.

Ronde 3 was weer TTT, groep 3 dit keer. Klinkt tegenvallend, maar de eerste twee groepen waren enkel renners voor het devo-team. In groep 3 zaten de 3 sterkste junioren (waarvan ik de enige was die volgend jaar ook nog junior is). Ook dit ging soepel, omdat we de slipstream van de groepjes voor ons konden gebruiken. Ronde 4 was wederom een waaier, maar dan op een hoger tempo. Ik voelde me nog super goed. Dus toen Gleb me vroeg hoeveel rondes ik ging doen, zei ik dat ik er nog wel 1 aan vast zou plakken.

Echelon

De laatste ronde van deze megatraining zou de zwaarste zijn. Daarvoor waren we gewaarschuwd, maar dit was echt absurd! We moesten met 8 man in een waaier (wordt ook wel echelon genoemd) rijden. De auto zat direct achter ons en de rest van de groep zat achter de auto. Ik begon direct in de waaier. Ik hield het op 2 na als langste vol. Ging toen herstellen achter de auto. Voor hoe ver we kunnen spreken van herstellen als je constant 45km/h rijd op een behoorlijk glooiend wegdek. Na een minuut of 3 was het alweer mijn tijd om de echelon te joinen, wat ik keurig deed.

Toen ik terug kwam en opnieuw moest invoegen op plek 2 aan de rechterkant van de auto, kwam ik in een klein akkefietje met 1 van de Spaanse jongens. Hij wilde mij niet op die 2e plek laten rijden, terwijl dat vooraf afgesproken was. Aangezien hij geen Engels spreekt en deed alsof hij de Spaanse devo-renner niet hoorde, besloot ik de renner achter hem te waarschuwen. Daarna trok ik hem onder zijn zadel naar achter. Thomas Brown en Daniel (2 belangrijke begeleiders uit de staf) zagen dit en moesten enorm hard lachen. Ze gaven mij een compliment, omdat ik zo voor mezelf opkwam.

Akkefietje

Toen zaten we samen achter de auto. Hij rechts op plek 1 en ik links op plek 1. Hij moest invoegen in de waaier. Echter had hij geen energie meer over na de megatraining. Tot grote ergernis van iedereen, maar vooral tot die van Gleb, bleef hij zitten op zijn positie. Gleb had de klep van de auto openstaan zodat je beter kon herstellen en zei tegen mij: “Tom push, push! He need to go to the echelon”! Ik kan nu vertellen dat het best wel spannend is om op enkele millimeters van de bumper van een auto, met 53 km/h een renner weg te duwen. Maar het is me gelukt en ik kreeg complimenten van Gleb.

Toen was het helaas wel weer mijn beurt om in de echelon mee te draaien. Ik sprintte dus de auto voorbij, deed 5 beurten in de echelon en ging daarna weer terug achter de auto. De echelon bestond op het moment dat ik erbij kwam nog maar uit 4 in plaats van 8 renners. Ook achter de auto waren er nog maar 3 anderen aan het draaien en invoegen in de echelon. Iedereen was dus volledig naar de kl*te. Ik was ook super blij toen Gleb besloot de groep in te halen omdat de training erop zat. Zelfs het uitrijden deed nog pijn.

Gleb

Toen we terug waren bij het hotel zei Gleb dat het tempo gedurende de megatraining goed was. 156km met 35km/h gemiddeld, maar dat er wel wat flinke problemen waren! Deze problemen zouden we vanavond gaan bespreken. Ik was bang dat ik op het laatst bijvoorbeeld teveel had afgezien. Je moest het een harde training vinden, maar niet helemaal leeg zijn. Of misschien had ik andere fouten gemaakt. Daarom besloot ik alvast aan hem persoonlijk te vragen wat mijn grootste probleem was vandaag tijdens de megatraining. Zijn antwoord hierop was: “Nothing Tom. Your cadans was much better than yesterday and you performer really well today! I was impressed”. Toen ik dit aan Przemek vertelde, hij was namelijk al eerder gestopt omdat hij zaterdag en zondag een wedstrijd heeft, zei hij dat dit heel bijzonder was. Gleb had altijd wel iets te zeuren, dus dit was erg uitzonderlijk.

Blij en trots in mijn Novo pakje na de megatraining
Past prima, zo’n Novo pakje!

Nog niet denken aan thuis

Super blij mee natuurlijk, maar mijn benen! Przemek en ik zijn te moe om dit te vieren. We liggen dan ook beide in ons bed en kijken een beetje tv. De bingo van gisteren is verplaatst naar vandaag om 17:15uur en vanavond ook nog bikehandling games, pffff. Gelukkig heeft Gleb me morgen een hersteltraining beloofd en morgenavond wordt het feest. Zaterdag vliegt iedereen weer terug, dus morgenavond gaan we hier nog even flink genieten.

Als ik thuis kom denk ik niet dat ik nog herkent wordt. Jemig wat kan je bruin worden (en lijntjes krijgen) in een weekje zeg! Och thuis, nu nog maar niet aan denken. Het is hier veel te gezellig om nu al met thuis bezig te zijn. Hoewel trainingen met mijn vrienden thuis, de tour, tour de jour, vive le velo en de avondetappe wel op me wachten! Goed, ik kan nog wel een uur doortypen over van alles en nog wat, maar deze update is al onwijs lang geworden. Ik zal het daarom hier bij laten en zal vanavond nog een korte update sturen voor ik ga slapen. Bye all!

Complimenten

Hoi allemaal, een latertje dit keer. Gelukkig morgen alleen maar 1 rondje uitfietsen zonder opdrachten na de megatraining van vandaag. Daarna de fietsen in de fietskoffers stoppen en zorgen dat alles ingepakt is en in de avond een (pizza)party. De meeting met Gleb was prima. Hij gaf mij en Louis vandaag alleen maar complimenten, terwijl hij aan het zeuren was op alle andere sterke renners.

Het traingedeelte zit er dus eigenlijk op en wat een ervaringen heb ik opgedaan! Super veel leuke trainingen waarvan ik er zelf ook weer een paar van kan gebruiken en onwijs veel geleerd. Deze week is voor mijn gevoel echt super snel voorbij gegaan. Ik ga dan ook nog maar onwijs genieten van de laatste dag. Ontbijtje met pannenkoeken, wafels, koekjes en wat allemaal nog meer. Haha, nee was het maar zo’n feest. Misschien een pannenkoekje bestellen, maar we moeten uiteraard nog steeds goed op onze voeding letten. Zaterdag vlieg ik hier 10:00uur weg en ik land om 5:55uur op zondag op Schiphol, samen met Vaclav. Hij is Tsjechisch, maar heeft een overstap. Aardige gozer die ook in mijn BG group zit. Verder niet heel veel meer te melden, dus ik ga maar slapen. Welterusten en tot morgen!

Lees ook: Vrijdag 12 juli

Woensdag 10 juli – Zwaardere training

Vervolg op: Dinsdag 9 juli

Opstaan

De zwaardere training van vandaag zit er weer op. Vannacht wakker gemaakt door Przemek om 2:00uur. Hij moest de BG’s checken van alle atleten en had heel stil de kamer verlaten, maar was het pasje vergeten om terug de kamer in te komen. Veel gebonk op de deur en ik dacht dat de Oezbeken naast me niet open deden. Na een minuut keek ik of Przemek al wakker was, want ik wilde niet zelf mijn bed uit haha. Toen zag ik dat hij er niet was en besloot ik toch maar open te doen. Hij wilde net naar de receptie lopen voor een reserve-pas, maar ik was nog net op tijd. Snel weer verder slapen en 6:45uur wakker worden.

Op naar het ontbijt, weer een omelet laten maken, een meloen mix met ananas en 2 hartige scones met een soort kiphamburger-achtig iets. Achteraf gezien was het te weinig, maar gelukkig heeft de ploeg altijd meer dan genoeg voedsel. Paar reepjes en gummy’s erin en gaan met die banaan.

De eerste ronde

De eerste opdracht was sprinten, 2 teamsprints tegen een ander team van gelijke sterkte. Ik zat in team 1, het sterkste team. De sprint was 1km en op tandwiel 14 is het toch erg lastig sprinten tegen mannen van 23jr met een 11. De eerste sprint was dan ook vrij kansloos. De tweede sprint deed ik gewoon mijn werk voor Hamish, de beste devo renner. Hij won en het was 1-1. Daarna gingen we door met de grote lus, de eerste opdracht was rijden achter de auto en op Gleb’s teken de auto voorbij sprinten. Niet erg moeilijk, wel heel veel power.

De tweede opdracht was ‘bridge’. Dima, ook een devo, moest zone 3 rijden en wij zaten achter de auto op een groot gat. Je mocht zelf een moment bepalen en dan moest je zo snel mogelijk naar Dima toe. Ik was erg enthousiast en ging als tweede aan, maar het gat was enorm en ik moest ruim een minuut boven de 53km/h rijden om het gat dicht te krijgen. Het voelde wel goed toen het was gelukt, maar het had wel veel energie gekost. De tweede jump was ook goed en de derde was erg kort, 15 seconde of iets.

Daarna deden we nog een teamsprint. Wetende wat er nog ging komen, wilde ik mijn energie sparen, maar toen we mochten starten sprintte ik gelijk weg. Ik had een gaatje, maar Théo wist me bij te halen. Door geen kopwerk te doen hoopte ik dat ik kon winnen en Filippo die bij mij hoorde kwam er ook aan. 2 tegen 1, misschien hadden we als 2 junioren toch een kans. Toen Filippo erbij kwam probeerde ik nog een keer te demarreren en daarna ging Filippo. Théo was toch te sterk, dus we werden 2 en 3. Daarna was het opnieuw onze BloedGlucose checken en door naar de tweede ronde van deze zwaardere training.

De tweede ronde

Hierin kreeg eerst de slechtere groep (groep van 10) een voorsprong van 30 seconden. Dit moesten ze 8 kilometer volhouden en wij moesten hen in zien te halen. We reden onwijs hard, vooral weer in de afdaling, maar ik bleef er bij en we haalden het groepje in. Ik bleef bij Filippo en won de sprint van hem, waardoor ik eerste junior werd. Daarna was het wat herstellen en was het mijn beurt samen met Filippo en Louis, ook 2 junioren, maar beide al tweede jaars, om met een gat van 1min30 16 kilometer voor het peloton te blijven. Dit klinkt heel makkelijk, maar wetende dat er 5 devo’s en 4 begeleiders,  die op Strava alle snelste tijden in de buurt hebben, achter ons aan zitten voelde ik me toch niet op mijn gemak.

Het plan

Ik zei direct tegen de jongens dat we niet moesten twijfelen en allemaal 20 seconden op kop moesten rijden. Als het gat groot genoeg was konen we in de laatste 2km pokeren. Gelukkig dachten zij precies hetzelfde waardoor de samenwerking perfect verliep. Ik zat achter Filippo, wat erg vervelend was. Als hij op kop kwam gooide hij heel geleidelijk het tempo omhoog en zeker op de klim was dit erg zwaar. Filippo is 5 kilo lichter dan Louis en ik, dus dat was behoorlijk afzien. Mijn plan was om met nog een kilometer te gaan weg te rijden, maar ik wist niet precies wanneer dit was.

Toen we voor mijn idee nog 2 kilometer moesten, zagen we Gleb en de auto al in de verte staan. Wegrijden had geen zin meer, dus het zou besloten worden in een sprint. Ik was net van kop afgekomen en zat dus in derde wiel. Gelukkig had ik mijn kopbeurt niet voluit gereden, omdat ik energie wilde sparen voor mijn aanval. De lijn lag achter een heel flauw bochtje, maar daar zag ik dus kansen.

De sprint

Louis ging aan met 350 meter en Filippo probeerde er gelijk overheen te komen. Ik wachtte nog heel even en gebruikte de slipstream om op snelheid te komen. Met nog 200 meter was het alles of niets, de jongens hielden keurig hun lijn waardoor ze mij alle ruimte gaven om onderlangs via de binnenbocht (nog wel op onze weghelft ook al konden we allemaal het tegemoet komend verkeer zien en kwam er niks aan) mijn sprint aan te gaan. 4 flinke trappen waren genoeg om de andere twee te demotiveren. De weg liep heel licht vals plat omhoog en doordat ik net wat langer wachtte met mijn sprint aangaan, had ik veel meer power over. Ik won de sprint vrij gemakkelijk en vooral Louis was super blij dat we vooruit gebleven waren.

Na de finish gingen we even in de berm uithijgen na deze zwaardere training en wachten op de groep. Ze hadden er in 15 kilometer maar 21 seconden afgekregen, terwijl ze volgens Przemek wel voluit gingen tot de laatste 3 kilometer! Louis zei direct dat het niet gek was, we hadden het hele stuk namelijk met meer dan 400 Watt! gemiddeld getrapt.

Verbazen

Ik blijf mezelf steeds maar weer verbazen over mijn vorm. Zeker de laatste maand had ik onwijs veel zelfvertrouwen, mijn trainingen gingen goed en ik was gemotiveerder dan ooit, maar dit had ik nooit verwacht. Zo meteen mijn hba1c laten meten en daarna een bingo, avondeten en meeting met Gleb. Morgen nog 5h30 training en dan zit het zwaarste gedeelte er volgens mij alweer op. De tijd vliegt echt voorbij. Voor ik het weet ben ik weer terug in ons eigen veel te koude landje. Nog maar niet aan denken, want daar heb ik nog helemaal geen zin in. Nu maar weer even een uurtje in bed liggen voordat we bloed gaan laten prikken. Over prikken gesproken, mijn oor is nog steeds paarsachtig van de lactaat-test.

Slang

Ohja, net trouwens ook nog 2 slangen gezien! 1 was erg klein, soort baby addertje. De andere was toch wel behoorlijk indrukwekkend. Ik was de eerste die hem zag en was blij dat ik in de groep liep. McKenna is blijkbaar heel bang voor slangen. Zag er best raar uit. Gelukkig was ik op tijd om haar op te vangen en Przemek die achter ons liep had ook al zijn armen uitgestoken voor als ze zou vallen. Vreemde situatie, maar die slang was ook wel echt behoorlijk groot.

Meeting met Gleb

Hoi allemaal, deze dag zit er ook weer op. Na de vorige update niet veel nieuws te melden. De bingo is verplaatst naar morgen. Net wel de meeting met Gleb gehad en hij was erg tevreden. Het enige wat hij bij iedereen op het kamp slecht vond was de cadans. Volgens Gleb zou ik een gemiddelde cadans van 105 moeten hebben op elke training. Ik hoop dat zijn Russische Engels bedoelt was als 105 als je aan het trappen bent, want 105 met stoplichten, afdalingen etc is vrijwel onmogelijk.

Verder merk ik dat de vermoeidheid langzaam komt opzetten, 6:45uur opstaan en 3 uur training hakt er wel flink in. Ik ga dan nu ook maar lekker slapen, terwijl andere jongens nog een stadswandeling gaan maken. Morgen is de maximale duur van de training 5 uur, maar Gleb zei me dat ik misschien toch maar 4 ipv 5 rondjes moest doen. De keuze was aan mij, maar ik moest alleen voor de 5 gaan als ik me goed voelde. Ik zie morgen dus wel wat ik doe, nu eerst maar zorgen dat ik goed uitgerust ben. Tot morgen allemaal!

Lees ook: Donderdag 11 juli

Dinsdag 9 juli – Mediatraining

Vervolg op: Maandag 8 juli

Wielertraining

Hoi hoi, weer een update. De training van vandaag was inderdaad zwaarder dan anders. 3h20 met ruim 34 gemiddeld. De opdracht van vandaag was wederom TTT en ik zat weer in de eerste groep. De 4 TTT blokken moesten in zone 3, wat een hartslag van 145-160 betekent en herstel tussendoor in zone 2. Hoewel lang niet iedereen zich aan de zones hield, vaak gingen we te hard, bleef ik er wel makkelijk bij. Ik heb nu voor het eerst spierpijn, maar dat heeft iedereen, dus dat is geen probleem. Recuperatie gaat vanaf nu dus ook meespelen. Zo meteen hebben we een mediatraining en vanavond nog meer spelletjes. Morgen allemaal wedstrijdelementjes en donderdag 5h30. Verder nog steeds heel veel rusten. Nu tennis aan het kijken vanuit bed. Volgende update komt misschien vanavond laat en anders morgen na de training

Mediatraining

Hoi allemaal, toch nog maar een update. Mediatraining was erg leuk. Best veel geleerd en daarna moeten oefenen in onze eigen taal, dus ik oefende met Devo Jan. Al snel hadden we het over andere Novo-dingen dan media zaken, maar het gesprek was wel weer leerzaam. Na het oefenen vroeg ze of iemand wilde beginnen met een gesprek met haar, met alles wat we hadden geleerd. Niemand durfde en iedereen keek de kat uit de boom, dus al vrij snel wees ze Nigel aan, omdat hij de enige was die nog stond. Toen Nigel klaar was, was de volgende aan de beurt. Ik greep mijn kans en zei dat ik wel wilde. Team Novo Nordisk (TNN) staat namelijk naast hard fietsen ook voor proberen anderen te inspireren en je verhaal vertellen. Dus dat was wat ik deed. Ze was super enthousiast en zei dat je echt kon zien dat ik het leuk vond om te praten en mijn Engels erg goed was (dachten ze dat nou op school ook maar…).

Techniektraining was ook weer grappig om te doen, veel crashes, maar ik ben vandaag overeind gebleven. Morgen dus de wedstrijdtraining van 2 loops, dus ruim 80 kilometer. Daarna een A1C test, wat voor je bloedglucose is en als dat erop zit een bingo waarbij we nog meer TNN spullen kunnen winnen. In de avond geen training, klinkt dus als een relaxte dag. Goede nacht iedereen!

Meteen mijn mediatraining in praktijk brengen door met thuis te skypen.
Ook nog even skypen met thuis!

Lees ook: Woensdag 10 juli

Maandag 8 juli – Lactaat-test

Vervolg op: Zondag 7 juli

Klein kind voelen

Hoi allemaal, vandaag maar is een paar kortere updates sturen voor jullie leesplezier. Vanochtend moest Przemek al vroeg zijn bed uit (7:00uur), hij probeerde heel stil te zijn zodat ik door kon slapen. Niet geheel gelukt, maar ik ben vrij snel nog even 30 min in slaap gevallen. Om 9:30uur vond ik het wel tijd om te gaan ontbijten. Ik was als laatste van de hele groep en je mag hier niet alleen het hotel uit. Gelukkig kwam ik een hulpbegeleider tegen en die heeft me naar het restaurant gebracht, gewacht tot ik klaar was met eten en weer naar het hotel gebracht. Ik voelde me best een klein kind, maar ach alles voor de veiligheid. Daarna weer even terug in bed en gekeken naar tennis, want wielrennen is niet te ontvangen. Nu nog even de laatste voorbereidingen treffen voordat we de lactaat-test gaan doen. Ik doe hem tegelijk met Théo, de sterkste renner die hier. Ik denk dat ik het maar als een compliment beschouw dat ze mij ernaast hebben gezet. Ikzelf denk dat 40 minuten wel te doen moet zijn vandaag, maar we zullen zien.

Resultaten lactaat-test

De waardes van de lactaat-test. Bij 4,5 moest ik stoppen, maar ben er wel tevreden over.
Lactaatwaardes tijdens de test

De lactaat-test zit erop, moest stoppen op 4.5 lactaatwaarde. Het begin van de test ging niet heel soepel, omdat ze vergeten waren de weerstand op de kickr te zetten. 10 minuten een warming-up gehad met een cadans van 110 waarin ik toch al wat lactaat opbouwde. Toen we het ontdekte teruggegaan naar 130 Watt in plaats van door naar 160, de stap dus opnieuw gedaan en vrolijk verder. Het prikken in mijn oor was wel grappig, het bleef maar bloeden en mijn oor is nu heel raar. De gegevens van de test zal ik voor de echte kenners ook even delen. Vanavond nog bikehandling games en verder rust. Ik merk wel dat het typen in het Nederlands steeds lastiger wordt, omdat ik hier alles in het Engels doe. Mijn Engels is nog steeds niet perfect, maar iedereen begrijpt me en andersom (alhoewel, 2 Britten zijn toch echt niet te verstaan). Verder niks bijzonders, just daily routine. Bye.

Techniek training

Hi guys. Net klaar met de techniek training. Fietstikkertje met een rennende tikker, basketbal, kat- en muisspelletjes en een estafette. Hierbij moest je elkaar duwen én een bal in je handen hebben om door te geven. Ik had net de bal toegegooid gekregen toen John begon te duwen. Geen handen aan het stuur, een hobbel in het gras en een lullige valpartij was het gevolg. Gelukkig hebben we alle drie niks, John, ik en de fiets. Bij het laatste begon het opeens te regenen en niet zo’n klein beetje ook! Gelukkig konden we schuilen. Toen het weer droog was, terug naar het hotel gereden. Morgen een training van 4 uur en andere spelletjes. 7:00uur naar het ontbijt, dus dat word heel vroeg opstaan. Momenteel helemaal geen zin in, want hoeveel je hier ook rust, je blijft moe door de vele prikkels. Vanaf morgen begint het eigenlijk pas echt qua training (zeggen ze). Ik maak me nog geen zorgen, wetende dat mijn waardes goed zijn en ik tot de sterkere renners behoor. Hoop op een paar leuke oefeningen morgen, iets met de auto lijkt me wel leuk of toch liever intervallen op de heuvels. Naja, misschien een leuke droom. Dat is wel een dingetje hier, dromen zijn veel intenser dan thuis, je maakt ze bewuster mee en onthoud ze ook beter. Nu is het weer bedtijd, spreek jullie morgen allemaal wel weer!

Lees ook: Dinsdag 9 juli

Zondag 7 juli – Training 2

Vervolg op: Zaterdag 6 juli

In gesprek

Op zondag 7 juli zit training 2 er hier weer op. Geen heftige dag vandaag. Vanochtend na het ontbijt ben ik eerst een tijdje met Thomas in gesprek geweest. Hij is de leider van het junioren team. We hebben gepraat over hoe het is om prof te zijn en wat voor wedstrijden ze reden etc, een beetje interesse tonen kan namelijk nooit kwaad. Daarna snel omkleden en trainen. Bij het verzamelen zocht ik Gleb weer even op. Hij zei: “Jij bent erg sterk, dus ik denk dat jij wel 2 ronden aan kan. Maar als jij je niet goed voelt, of er is iets waardoor je twijfelt kies dan maar voor 1. Dat is geen enkel probleem”. Met die woorden besloot ik dus gewoon de 2 rondjes te doen. Het rijden er naar toe ging weer vrij gemakkelijk. Eenmaal aangekomen gingen we technische oefeningen doen.

De 1e ronde

In de 1e ronde gingen we oefenen op de ploegentijdrit (TTT) in onze BG captain groups. Wat inhoud dat we in groepjes reden gebaseerd op wie onze BG captain is, de devo-rider die onze suikerwaardes (BloodGlucose) bijhoudt. Een makkelijke training en ik ging zeker niet voluit, gelukkig maar want training 2 was ook een TTT-oefening, maar dan op basis van de uitslag van gister. Ik moest dus met de allersnelste mee, die allemaal met een 11 rijden. Dan heb ik het over de versnelling, ik rijd op een 14 wat betekent dat ik mijn trappers veel vaker moet ronddraaien voor hetzelfde tempo!

Vooral in afdalingen, met boven de 60km/h, was dit erg vervelend omdat ik als enige moest bij trappen. Hierdoor kon ik niet echt herstellen. Toch kon ik er bijblijven zonder voluit te gaan, maar het was erg lastig om het tempo op kop stabiel te houden. De rest trapte namelijk hetzelfde cadans en ik moest sneller trappen wat toch afwijkende waardes gaf. Jammer, maar het was niet anders en de groep begreep het.

De 2e ronde

In de tweede ronde gingen we eerst oefenen op de dubbele waaier. Dat betekent dat je permanent blijft wisselen met wie er op kop rijden door als een molentje met elkaar rond te draaien. Als Nederlander oefenen we bijna niet anders, dus voor mij was dit een erg makkelijke oefening. Als laatst mochten we achter de auto rijden en dan op een gegeven moment weg sprinten naar een van de devo’s. Ook dat was goed te doen. Een goede training 2 dus achter de rug.

Lunch

Lunch: wrap met tomaat, sla en zout. Dat laatste om te voorkomen dat je uitdroogt. Op de dag van training 2 waren de eerste uitdrogingsverschijnselen al bij sommigen te zien namelijk.
Wrap met tomaat, sla en zout

Ook net terug van de lunch, eten is hier niet heel bijzonder. Eerst pasta met iets wat ze pesto noemen en daarna wraps met sla, tomaat en zout. Zout is hier namelijk erg belangrijk om niet uit te drogen. Gedurende de training van ongeveer 3uur heb ik ook al 8 bidons met drinken op, want je zweet hier echt ongelofelijk veel. Bij sommige mensen zijn al de eerste vormen van uitdroging te herkennen en dat na dag 2! Veel blijven drinken dus en zorgen dat je voldoende zout binnen krijgt.

Chinees

Selfie met Dong
Selfie met Dong

Verder net ook nog wat Chinees geleerd van Dong. Hij spreekt geen Engels dus we moeten eigenlijk alles met hem translaten. Niemand sprak met hem, dus Pzremek, Kristian en ik gingen een kijken of er communicatie mogelijk was. Erg grappig om wat Chinees te proberen, hij heeft ook wat dingen in het Tsjechs, Pools en Nederlands. Erg leuk voor groepsvorming!

Meeting na training 2

Tot slot nog het volgende aan het einde van dag 3/training 2. Na de vorige updates is er zonder dat ik het verwachte toch heel veel gebeurd. De meeting over de test vanmorgen begon heel verrassend. Gleb kwam naar me toe en vroeg of hij mij en mijn tijdrit mocht gebruiken als voorbeeld voor de groep. Ik probeerde zo cool mogelijk te zeggen dat dat uiteraard geen probleem was, maar van binnen was ik toch best wel trots.

Toen hij zijn verhaal begon, pakte het echter anders uit dan verwacht. Hij zei dat ik het super goed had gedaan en dat ik een erg sterke renner ben, maar dat wanneer we de test donderdag opnieuw zouden doen, ik sowieso niet meer in de top 3 zal staan. Het is namelijk meer dan alleen kracht. Ook technische vaardigheden, rust en alleen laten zien wat je kan op de momenten dat het moet is nodig om een goede wielrenner te zijn. Vandaag tijdens deze techniek training merkte ik echter dat het in vergelijking met de rest wel goed zat met de techniek, ik rust zoveel als mogelijk en doe geen domme dingen met mijn energie. Dus ik vond het vreemde woorden van Gleb.

Morgen weer een dag

De test morgen bestaat voor sommigen uit een conconi-test, wat een kortere maar zwaardere test is en voor anderen uit een lactaat test. Bij beide begin je op 100Watt, maar bij de conconi komt er elke minuut 30 Watt bij en ga je door tot je niet meer kan. Bij de lactaat test komt er pas 30 Watt bij na 5 minuten en is de test klaar wanneer je lactaat boven de 4.1 komt. Ik sta ingedeeld bij de lactaat-test. Na de speech ging ik naar Gleb toe, omdat er een fout stond in het schema met de tijden. Voor mij stond een Franse renner al met Gleb te praten. Hij wilde wat meer info over de lactaat test. Gleb vertelde hem dat dat alleen voor de oudere renners was, omdat je daar dan meer informatie uit kon halen. Bij jonge renners gaat dat makkelijker bij een conconi-test.

Toen Sasha zijn vragen had gesteld, begon ik met de vraag waarom ik de lactaat-test mocht doen. Hierop was zijn antwoord dat mijn tijd in de tijdrit hem erg had verbaasd en dat hij daarom de lactaat-test wilde doen. Dat is dus zeker een goed teken! Na de meeting ging ik met 2 flesjes water terug naar mijn kamer, waar Przemek niet veel later ook weer aankwam. Ondertussen kan ik zeggen dat we echt vrienden zijn geworden, we hebben geweldige gesprekken, laten elkaar foto’s zien van meisjes, praten over problemen die we hebben gehad en er is geen schaamte meer, kortom echte vriendschap dus.

Uitslapen

De planning voor morgen is voor mij dus erg fijn. De lactaat-test is pas in de middag, dus ik begin pas om 13:00uur. Daarvoor moet ik uiteraard wel al opgewarmd zijn en zorgen dat alles geregeld is, dus 12:00uur zal ik beginnen met het regelen van alles. Dat betekent dus iets meer uitslapen dan normaal, omdat ik pas om 10:00uur hoef te ontbijten en lunchen doe ik pas na de test.

In de avond gaan we nog wat spelletjes doen op de fiets, zodat ze nog beter onze techniek kunnen beoordelen. De test zal dus zwaar zijn, maar verder is het weer een ontspannen dagje. Verder is er niet veel veranderd, behalve dat ik onwijs veel moet plassen. Echt een groot nadeel aan veel drinken, soms moet ik wel 3 keer in 20 minuten naar de wc! Maar ach, alles om goed gehydrateerd te blijven, want met uitdroging zijn we veel verder van huis. Nu is het weer bedtijd, want morgen begint het kamp pas echt. Hopen op goede benen, zodat ik Gleb opnieuw kan verbazen!

Lees ook: Maandag 8 juli

Zaterdag 6 juli – Vlammen op mijn fiets

Het vervolg op: Vrijdag 5 juli

Tijdrit

Goedemorgen allemaal, de dag gaat bijna beginnen. Vannacht ben ik toch wakker gemaakt, tot groot verdriet van mij en m’n roomie. Onnodig want ik zat met mijn bloedglucose ‘gewoon’ op 6,5. Toch heb ik verder wel heel lekker geslapen. De nacht leek wel 20 uur te duren. De vermoeidheid is nog niet helemaal weg, maar ik voel me prima. Zo meteen maar even omkleden en naar het ontbijt. Daarna vlammen op mijn fiets in verband met de tijdrit. Gelukkig blijft het zeer waarschijnlijk droog tot een uur of 5pm, en hebben wij geen last van de regen. De benen voelen nu nog niet geweldig, wat uiteraard niet gek is na zo’n lange dag als gister, maar met een goede warming up zal ik ze vast wat soepeler krijgen. Volgende update zal na de tijdrit komen.

Nou, de eerste training is achter de rug! 11 mile naar een kerk, vandaar een rondje van 15 mile maken, waarvan de laatste 3 mile een tijdrit was. Toen we wegreden merkte ik dat mijn fiets toch niet tiptop in orde was, nadat ik hem zelf in elkaar heb lopen sleutelen. In mijn achterwiel zat een soort hobbel. Zeker op hoge snelheid voelt het soms wat vreemd, toch jammer aangezien er hier best veel heuvels en dus afdalingen zijn. Daarnaast liepen de remmen iets aan, dus die heb ik tijdens het fietsen zelf goed gezet. Aan dat achterwiel kon ik niks doen, gedachten ervan af halen dan maar.

Vol in de achtervolging

Ik mocht als 6e starten. Er zat steeds 30sec tussen iedere start. Ik had erg veel zin in de tijdrit die direct begon met een goede afdaling. Alleen rechtdoor en dan direct omhoog. Vanuit de start dus flink vaart maken, zodat je met een goede snelheid omhoog kan. Vlammen op mijn fiets dus! Dat lukte, Wahoo zeg >70km/h naar beneden, maar of dit klopt? (Wie deze rit op Strava bekijkt ziet max. snelheid 78,5km/h).

Daarna was het een glooiend parcours. Dat is niet echt mijn ding, maar het zijn geen bergen en op heuvels kan ik dus nog wel mijn kracht kwijt. Al vrij snel haalde ik de eerste persoon in. Niet gek, die bleek er 11 minuten over te doen. Opvallend genoeg was de persoon daarvoor ook al erg dichtbij. Vol in de achtervolging dus, want 5km is niet zo ver. Ook die persoon ingehaald. Goh, de volgende rijder voor mij ziet er niet heel snel uit. Full gasss dat laatste stuk en die zelfs ook nog gepakt! 3 man op 5 kilometer, ik was niet ontevreden.

Naar de klote

Het is hier wel heel warm, wat vooral komt door de hoge luchtvochtigheid (>80%). Dus voor mijn gevoel had ik er niet alles uitgehaald, maar als Nederlander zouden ze dat wel begrijpen toch?! Na de tijdrit moesten we zelf nog even 2 kilometer doorfietsen naar de kerk. Ik was toch wel redelijk naar de klote en heel veel snelheid zat er dus niet meer op. Toen ik daar als 3e aankwam, zag ik dat de 2 andere ook klaagde over de hitte, fijn! Toch niet de enige. Vanaf dat moment was het wachten op de begeleiders, die de tijden zouden opnoemen. YES: 7:21!

Ik wist dat ik 41.2 had gereden, maar ik had geen idee of het snel was, al had ik echt mijn best gedaan om te vlammen op mijn fiets. De man die de tijden voorlas, Gleb, komt uit het Oostblok. Het klonk alsof hij chagrijnig was. Ik had de eerdere tijden niet gehoord, omdat ik in gesprek was met Thomas en Jan. Thomas is een Belgische begeleider van het juniorenteam en Jan rijd in het development team. Gleb zei mijn tijd en vroeg “Who is Tom?!” Dus ik reageerde “I am.” En hij ging door met alle andere tijden. 8 minuten nog iets, 11, 7:53 etc etc etc. Uiteindelijk kwamen er een paar jongens wat dichterbij 7:24, 7:31. Maar pas bij de renners die al in het devo-team zitten (5) waren er 2 sneller!

Kick start

Derde tijd dus op de eerste dag en dat als één van de jongste deelnemers! Het vlammen op mijn fiets is dus goed gelukt. Een goed begin is het halve werk, dus ik ben erg blij met deze start. Zo meteen heb ik een uur lang gesprek over mijn medicijnen, dat word dus leuk. Ik ben namelijk de enige die geen medicijnen heeft. Vanavond krijgen we nog een meeting over diabetes and excercise management. En dan om 22:00uur is het weer bedtijd. Morgen schijnt ook nog een rustige dag te worden, maar het definitieve programma krijg ik vanavond pas. Maandag een ramp-up waarbij we beginnen op 100watt en het elke minuut met 50W wordt verhoogt, benieuwd dus wat dat gaat worden. Verder programma weet ik niet, maar ik ben wel blij met deze kick-start!

Uitslag van de 5km tijdrit waarbij ik 3e overall ben geworden. Het vlammen op mijn fiets is deze eerste dag dus goed gelukt!

Meeting

Hi all, de dag zit er hier ook op. Net een meeting gehad over hoe we om moeten gaan met onze diabetes. Best interessant, want deze mensen kwamen met veel meer info dan mijn begeleiders bij Diabeter. Zo ga ik straks voor het slapen eerst wat mini koekjes met pindakaas eten, dat zou moeten voorkomen dat ik een dip krijg vannacht.

Morgen zullen we 60 of 80 kilometer trainen. Ligt eraan of je de grote lus 1 of 2 keer doet. Wat ik ga doen weet ik nog niet. Uiteraard wil ik weer vlammen op mijn fiets en er 2 doen en laten zien hoe goed ik ben, maar de trainers zeiden dat er nog genoeg momenten aankwamen en dat het raadzaam was voor de jongere renners, of degene die het vandaag wat moeilijker hadden, om 1 loop te doen. Zoals jullie kunnen zien in het schema ben ik één van de jongste, dus ik ben naar Gleb gegaan en vroeg hem wat ik moet doen.

Mody2

Hij gaat zich even over mij inlezen en komt morgenochtend met het antwoord. Ik ben dus benieuwd wat hij zal zeggen. Verder geen spannend programma voor mij morgen, gelukkig maar want ik ben nog steeds heel moe. Het gesprek over mijn medicatie duurde gelukkig geen uur, ik heb heel MODY2 uitgelegd en verteld over mijn inspanningsastma, met 20 minuten was ik weer terug op mijn kamer. Nu ga ik nog even rekken en strekken en daarna slapen, want rust is en blijft net zo belangrijk als trainen. Haha, dit bevalt mij wel, trainen en in bed liggen en een beetje tv kijken, mensen updates sturen en wat spelletjes spelen en praten met mijn Poolse kamergenoot. De volgende update zal morgen na de training komen, want eerder verwacht ik geen speciale dingen. Slaap lekker allemaal.

Het programma voor morgen met weinig spannends op de planning
Programma voor morgen

Lees ook: Zondag 7 juli

Vrijdag 5 juli – Wachten

Tot ziens, het lange wachten is voorbij en komende dagen ben ik in Amerika om daar te vlammen op mijn fiets

Ontblote bil

Goedemorgen iedereen, de eerste stress zit er al op. Zit alles wel op de juiste plek? Ben ik wel op tijd? Wat nou als er toch opeens problemen zijn en ik niet mee kan? Maar gelukkig is alles uiteindelijk goed bevonden en nu wachten op de lange reis. Het was nog best wel wat gedoe, want mijn Dexcom (bloedglucosemeter) werd gevonden bij de bodyscan. Omdat het normaal gesproken in je buik zit, wilde de security toch even voelen. Dan denk je: ‘nou dat is misschien wel vreemd, zo’n man die aan je bil zit”. Nou t kan nog veel gekker! Afwijkende afmetingen (ik heb immers het allernieuwste model) en dus wilde hij het graag even zien! Stond ik daar om 6:30uur met een ontblote bil op het vliegveld.

Verder is alles prima gegaan, ik zit nu bij de gate te wachten tot die open gaat. Zo meteen mezelf maar afsluiten door mijn oortjes in te doen en muziek te luisteren, beetje slapen in het vliegtuig en daarna nog meer wachten. Als ik namelijk geland ben in Atlanta (12:09uur Amerikaanse tijd, 18:09uur NL), duurt het tot 15:45uur voordat ik word opgepikt door Team Novo. Mijn geduld wordt dus al aardig op de proef gesteld, maar wetende dat de reis nu echt gaat beginnen komt dat vast wel goed. Nog eventjes en dan ben ik weg en ga ik vlammen op mijn fiets in Amerika.

Aangekomen

Hoi hoi, daar zijn we weer! Vlucht is achter de rug. Verliep vrij soepel. In het begin geslapen en om het uur wakker geschreeuwd door irritante kleine kinderen (later werd het iedere 20 minuten). Vliegtuigvoedsel was goed te doen, maar volgens mij willen ze dat elke persoon 2 stoelen moet gaan reserveren. Pffff, zo lang goed letten op je voeding en dan in het vliegtuig moeten kiezen uit pizza of croissant. Gelukkig had ik mijn broodjes ei mee en kregen we als ontbijt ook een omelet. Ik sta nu in de mega rij om mijn ESTA goed te laten keuren en daarna is het mijn fiets en koffer ophalen en dan nog meer wachten op mijn pick-up.

Gelukkig voldoende muziek en podcasts gedownload, dus ik zal me vast wel vermaken. Benieuwd hoe alle mensen zullen zijn zo meteen. Ik kan straks alvast met ongeveer 10 andere kennismaken, want er staat ook nog een busreis van minstens 1,5uur op mij te wachten. Maar ik klaag niet, want sommige van jullie hebben vandaag nog toetsen moeten maken. Dan heb ik het toch een stuk beter.

Deze kledingset kreeg ik bij aankomst in het hotel van Team Novo Nordisk. Kan niet wachten tot ik het daadwerkelijk mag dragen.
Kledingset van Team Novo Nordisk

Slapen

Voor mij is het nu zo goed als bedtijd. 22:08uur en dus bij jullie nog eens 6 uur later. Dat betekent dat ik afgezien van mijn slaapjes in het vliegtuig al 24 uur wakker ben. Best vermoeiend dus voor een eerste dag, ondanks dat het bijna alleen maar wachten was. De pick-up was te laat, wat volgens de jongens die hier vaker zijn geweest niet verassend was. Na 6h wachten op het vliegveld in Atlanta was ik dus blij dat ik kon vertrekken.

De reis bleek langer dan gedacht, 2.5 uur. Pffff in een auto zitten en niet slapen terwijl je wel heel moe bent (als je slaapt vererger je de jetlag) is best wel heel moeilijk! Toen we hier aankwamen was het voor mij een grote chaos, we kwamen het hotel binnen en werden ontvangen door development renners (devo) en staff. Ik heb direct allemaal Team Novo Nordisk spullen gekregen en daarna gingen sommigen aan hun fiets sleutelen, maar ik besloot samen met een paar anderen eerst te gaan eten. Na het eten dus wel zelf mijn fiets in elkaar gezet, wat nog best wel een gedoe was. Nu lig ik op mijn kamer, die ik deel samen met een Poolse renner uit het devo-team. Een aardige jongen, maar Pools Engels is soms moeilijk te verstaan.

Een voordeel van mijn MODY is dat ik niet gecontroleerd hoef te worden om 2:00uur vannacht, de rest zal allemaal wakker gemaakt worden. Nu is het tijd om te slapen, want morgen mag ik direct aan de bak met een van mijn favoriete onderdelen, de tijdrit! Ondanks dat hij voor mij veel te kort is, slechts 5 km, gaan we er alles aan doen om de training zo goed mogelijk te doen (techniek of snelheid weet ik nog niet). Verder hebben ze het rustig gehouden morgen, gelukkig maar! Jullie liggen vast allemaal al te slapen, en nu is het voor mij ook echt tijd om naar dromenland te vertrekken. Ik ben echt heel moe, dus denk dat ik wel lekker zal slapen in mijn 2 persoonsbed.

Lees ook: Zaterdag 6 juli

Toerversie Amstel Gold Race

Toerversie Amstel Gold Race

Een dag voor Mathieu was het mijn beurt, de toerversie van de Amstel Gold Race. Ik had mij opgegeven voor de 150 kilometer, omdat mijn vader en de groep waarin ik zat dat ook deden. We hadden er een heel weekend van gemaakt en verbleven in een mooie b&b in Groot Haasdal. Vrijdag arriveren, eten met de familie en twee zeer gezellige vrienden van mijn vader. Bij terugkomst was het eigenlijk direct bedtijd voor mij. Het was pas 21:15, maar ik wilde de volgende ochtend graag vroeg starten, zodat ik de grote groepen voor zou blijven en mijn eigen tempo kon rijden. Ik had een leuke uitdaging gevonden, namelijk het verslaan van het snelste tijdschema, dus om 7:00 starten en voor 11:45 finishen.

Voorbereiding

Ik had een wekker om 4:30 laten afgaan, zodat mijn eten goed zou kunnen zakken voor de start van de Amstel Gold Race. Ik had een mega ontbijt voor mezelf, zelf meegenomen spullen, zodat de b&b eigenaresse niet zo vroeg op hoefde. Pannenkoeken, krentenbollen en pasta gingen naar binnen. Daarna aankleden, bidons vullen, voedsel voor onderweg pakken, muziek aan en gaan. Op naar de start. Doordat ik zo vroeg wilde starten was het nog behoorlijk fris buiten. Het zou heel mooi weer worden, dus had ik me daar op gekleed, maar om 6:30 ‘s ochtends, temperatuur 10 graden, is een korte broek toch echt niet mijn ding! Om 6:50 arriveerde ik bij de start, waar ik, omdat ik niet wilde vals spelen, besloot te wachten tot het echt 7:00 was. De minuten tikten weg. Ik had al meerdere groepen zien starten, dus ik kon mooi van groepje naar groepje springen en ik zou een richtpunt hebben op de eerste beklimmingen.

Starten

in de afdaling - Amstel Gold
In de afdaling – Amstel Gold 2019

Yes, 7:00, tijd om te gaan. De start was vlak en ik besloot direct een mooi tempo te gaan rijden, hard maar ruim onder mijn omslagpunt. Ik haalde mensen in, groette iedereen vrolijk, en reed blij verder tijdens mijn eerste Amstel Gold Race. De eerste klim was vrij eenvoudig, ik kwam er makkelijk overheen en had zin in de afdaling. Jammer genoeg kon ik niet voluit, omdat er een groepje de weg blokkeerde. Bij het passeren sprongen er direct wat mensen in mijn wiel. Ik zag deze rit als een soort wedstrijd en vond dat deze mensen niet in mijn wiel mochten fietsen. Op het vlakke wilde ik ze er al affietsen, maar dat lukte niet. Over de kop rijden wilde ik ook niet, dus ik besloot te doen alsof ze er niet waren. Vlak voor de Bemelerberg haalde één van de renners mij in, maar wat hij daarmee wilde weet ik niet. Hij was zeker geen geweldige klimmer en ik reed de hele groep er gemakkelijk vanaf. Ik kon dus verder in mijn eigen tempo, zonder plakkers in mijn wiel.

Het zwaarste

In de beklimming – Amstel Gold 2019

Ik reed vrolijk door en haalde zo nu en dan wat mensen in. Na zo’n 45 minuten kwam ik bij een T-splitsing maar ik zag niet waar ik naartoe moest. Ik reed een stukje terug, om te kijken of ik misschien een bordje had gemist. Een paar andere personen gaven aan dat we ergens naar rechts moesten, maar waar wisten ze niet. Ik besloot dus maar terug te gaan naar de T-splitsing, daar gingen de meeste mensen namelijk naar toe. Daar rechtsaf en dat klopte, dus vervolgde ik mijn weg. Alles verliep prima, ik reed mijn eigen tempo, haalde mensen in en genoot van het landschap. Ik kwam steeds minder mensen tegen en achteraf had ik na anderhalf uur iedereen ingehaald. Er was dus nog een flink stuk te gaan, en ik had geen speerpunten meer om naartoe te fietsen. Mentaal voor velen misschien iets moeilijker, maar mij maakte het eigenlijk weinig uit. Het enige wat jammer was, was dat nog niet alle klaar-overs op hun post stonden. Ik werkte lekker alle heuveltjes één voor één af. De Kruisberg, redelijk aan het eind van het parcours, was het zwaarst. Ik kende deze heuvel nog niet en was ook redelijk verrast dat hij zo lang en steil was. Veel tijd om te herstellen was er echter niet, want de Eyserbosweg volgde erg snel. Deze combinatie was behoorlijk zwaar, maar gelukkig was het daarna weer een stukje vlak. Ik kwam weer op een weg waar de kortere-afstand-rijders ook fietste, redelijk vervelend want hierdoor moest ik me soms inhouden.

Duim op, omdat het zo lekker gaat - Amstel Gold 2019

Sneller dan het snelste tijdschema

Gelukkig was het nog relatief rustig en was ik snel weer alleen. De Keutenberg stond op het menu. De vrijwilligers waren nog bezig met het plaatsen van de dranghekken en ook de supporters waren verrast met mijn doorkomst, een goed teken dus. Vanaf dat moment was het nog een kilometer of twintig tot de streep. Ik had al bijna twee uur niemand meer gezien en wist dus dat ik “eerste” was. Toen ik om keek schrok ik echter van een paar andere renners die ook de Keutenberg op reden. Het zal toch niet waar zijn! Zo lang op kop en dan nog ingehaald worden in de laatste kilometers. Ik bleef dus mijn goede tempo volhouden, ondanks dat de andere wielrenners op de top een andere kant op gingen. Tenslotte reed ik de Cauberg op, ook hier reden, misschien is kruipen een betere benaming, diverse andere renners naar boven. Ik ging nog eens op de trappers staan en sprintte vervolgens nog naar de finish. Ik finishte na 4uur34minuten30seconde. Ruim 10 minuten onder het snelste schema van de Amstel Gold Race, ondanks het kleine stukje zoeken naar de pijl! Ik had een gemiddelde snelheid van 30.6, maar mijn Garmin had ik stil gezet met het zoeken. Deze gaf dan ook 31.2 aan, jammer dus dat ik dat stukje terug reed, maar ik ben blij dat ik mijn doel had gehaald.

Trots dat ik mijn uitdaging heb volbracht, sneller dan het snelste tijdschema! – Amstel Gold 2019

En door!

Nadat ik wat zonnebrand had opgesmeerd en mijn bidons had gevuld ging ik nog op zoek naar mijn vader en zijn vrienden. Ik wilde hen namelijk nog helpen, maar ik heb ze niet kunnen vinden. Ik besloot toch maar om snel terug te gaan naar onze b&b, om daar in een lekker bad te duiken. Maar ook dit feestje werd verstoord. Een paar kilometer voor het huis reed ik nog lek, maar uiteindelijk was het dan toch tijd voor mijn bad. Ook papa kwam over de streep, al was dat wel 4uur later. Zondag stond in het teken van het kijken en wat was het toch een race! Het was een super mooi weekend, met heerlijk weer!