Tag: Beachrace

Geplaatst op

Beukers Beachcriterium Petten

Eén van de vele zandheuvels in Beukers Beachcriterium Petten
Aan de start van Beukers Beachcriterium Petten
Aan de start van Beukers Beachcriterium Petten

Een strandrace met een nieuwelingen/junioren klassement. Toen ik dat wist kon ik niet anders dan inschrijven. Zodoende stond ik afgelopen zondag, 17 november, aan de start van Beukers Beachcriterium Petten. Bij het verkennen op het strand had ik wat mechanische problemen. Gelukkig leken die voor de start allemaal opgelost te zijn. De junioren zouden 1 minuut na de topklasse starten, zodat wij echt onze eigen koers hadden. Helaas werden we toch samengevoegd met de topklasse. We werden daardoor achteraan geplaatst. Ik had bewust de linkerkant uitgekozen, zodat ik dichter bij het wat hardere zand stond. Echter, rechts bleek vandaag sneller, doordat sommige renners niet in het zachte zand konden fietsen. Hierdoor duurde het heel lang voor ik weg kon komen. Ik had dus direct een achterstand, maar geen paniek!

Op eigen kracht

Andere deelnemers rijden door de watergeul, waardoor er erg veel water opspat
Andere deelnemers die ook door de watergeul en het opspattende water rijden

Ik zou op eigen kracht echt nog wel wat mensen in kunnen halen. Ik reed dus mijn eigen tempo en haalde flink wat mensen in. Het was een zeer technisch parcours geworden, omdat het strand er heel slecht bij lag. De snelste lijn ging behoorlijk vaak door een diepe watergeul heen en met temperaturen rond de 10 graden is dat toch best fris. En ook enorm veel mul zand en zandheuvels behoorden tot de natuurlijke obstakels die onderdeel vormden van het 5,5km lange parcours. Dat werd een uur en één ronde lang enorm afzien voor iedereen.

Samen werken

Na een halve ronde kwam ik samen met een andere, voor mij onbekende, nieuweling/junior te rijden. We werkte in het begin goed samen, maar ik merkte dat ik in moest houden om hem niet te lossen. Ik besloot daarom mijn eigen tempo te rijden, hij kon redelijk volgen en nam de leiding in de technische afdaling en loopstukken. Op deze manier hadden we beide wat aan elkaar. Toch besloot ik op een gegeven moment mijn eigen weg te gaan. Ik had gemerkt dat ik explosiever en sneller was dan hij en daar maakte ik gretig gebruik van. Een klein groepje met nog een junior was net aangesloten en een grotere groep was op komst.

Flinke stappen

Volledig vies, nat, koud en leeg na de finish
Volledig vies, nat, koud en leeg na de finish

Ik versnelde nadat we een stukje door het water gereden hadden en gelukkig kon niemand van de groep mij volgen. Dan maar doen alsof ik bezig ben met een tijdrit. Ik trok me niks meer aan van de rest, koos mijn eigen lijnen, waarmee ik veel mensen in wist te halen. Na een ruim uur fietsen kwam ik helemaal kapot over de streep. Dit leverde een vijfde plek op. Niet de plek waarvoor ik gekomen was, maar het was niet anders. Ik heb alles uit deze Beukers Beachcriterium Petten gehaald en weet voor mezelf dat het wel goed zat. Ik maak nog steeds flinke stappen en er is zeker vertrouwen voor wat er nog komen gaat!

Geplaatst op

NK Strandrace

Tom bikkelt door op zijn strandbike tijdens het NK2019 na een valpartij
In volle concentratie voor de wedstrijd

Zondag 24 februari was het dan zover. Mijn laatste strandrace en tevens het NK strandrace! We waren vroeg aanwezig, waardoor ik het parcours goed heb kunnen verkennen. Het strand lag er prachtig bij, hard zand en erg breed. Ik had weinig verwachtingen. Gewoon mijn eigen ding doen en zolang je maar volledig gesloopt van de fiets komt na 54 kilometer is het goed. Het ging echter niet zoals verwacht.

Ik had een relatief goede start en kon het peloton met alle favorieten daarin bijhouden. Het was een chaos in het peloton, overal probeerde mensen een andere lijn te rijden met grote uitwijkingen tot gevolg. Uiteindelijk ging het fout, 2 rijen voor me tikte iemand het wiel van zijn voorganger aan en hij viel. Ik kon er helaas niet meer om heen en viel ook. Gelukkig had ik weinig schade, maar de aansluiting met het peloton was weg. Ik baalde ontzettend en was ook redelijk gefrustreerd. Zat ik er eindelijk een keer goed bij…… maar ach je doet er niks aan. In het begin kon ik op die frustratie ook goed doortrappen, ik had een aardig tempo en wilde er nog het beste van maken.

Halverwege

Na de eerste ronde begon ik te merken dat het kracht geven toch wel wat last aan mijn knie veroorzaakte, waar ik net op was gevallen. Ik ging wat rustiger rijden, maar doordat ik al op meerdere plekken flink nat was door al het water kreeg ik het koud. Ik wil uiteraard niets forceren zo vroeg in het seizoen en heb al helemaal geen zin om nog een keer ziek te worden. Daarnaast heb ik dinsdag een inspanningstest waarbij ik goed wil presteren. Dit alles heeft me doen besluiten om na anderhalve ronde het NK strandrace te verlaten. Iets waar ik flink van baal. Opgeven is natuurlijk nooit leuk en op een kampioenschap is het nog net iets pijnlijker, maar ik denk dat het de beste beslissing was op dat moment.

Geplaatst op

Koga MTB Beachrace Zeeland

Zondag was er weer een beachrace, eindelijk kon ik mij revancheren voor de race in het Westland. 72 kilometer Zeeuws strand lag op mij te wachten. Tijdens het inrijden merkte ik al dat het een ongelofelijk zware beachrace zou worden. Het zand zoog namelijk extreem, wat inhoudt dat je banden dieper het zand ingetrokken worden. Dit maakt het zwaarder om te fietsen. Ik startte achteraan en besloot al direct dat ik mij niet zou laten opjagen door de anderen. Het zou toch een lange beachrace worden. Door achteraan te startte moest ik bij de start lopen. Ik miste dus direct al de aansluiting met het peloton. De achtervolgende groep probeerde koste wat het kost terug te komen bij de kop en ik merkte dat ik mezelf zou opblazen. Ik liet de groep gaan en reed mijn eigen tempo. Toen de basisleden mij inhaalden kon ik makkelijk meekomen.

Er stond veel wind en in de grote groep was het heerlijk meefietsen. Echter na een kilometer of 12 kwamen we op een punt met enorm hoge rare palen midden op het strand. Ik zat hier redelijk in het midden van de groep, maar door een valpartijtje voor mij miste ik ook deze aansluiting. Ik kon gelukkig met een paar achtervolgers redelijk tempo draaien tot het keerpunt. Na het keerpunt, met de wind mee, koos ik mijn eigen tempo en reed ik zo snel mogelijk terug naar de start/finish. Ik had slechte benen (iets teveel getraind afgelopen dagen) en het idee om te stoppen met deze beachrace na de 1e ronde was erg aanlokkelijk. Toch besloot ik door te gaan, omdat ik het zwak zou vinden op te geven, omdat het even niet zo lekker ging.

De 2e ronde

Ronde 2 werd qua wedstrijd voor mij een stuk leuker. Direct na het keerpunt kwam ik bij een groepje waarmee ik tot aan het volgende keerpunt kon rijden. Het enige probleem was dat ik mij enorm irriteerde aan de mannen waarmee ik reed. We reden namelijk geen constant tempo. We waren met 5 man en ieder had een andere stijl, langzaam en lang op kop, extreem hoog tempo met korte aflossing of helemaal niet meedraaien. Ik reed in 3e positie het strand af bij de keerlus, maar vlak voor mij op extreem los zand vielen 2 mannen voor mij. Ik moest hierdoor even lopen en de overige 2 renners namen een flinke voorsprong.

Met zijn drieën gingen we in de achtervolging, maar net toen ik van kop af ging besloten de andere 2 te demarreren. Ik kon niet meteen volgen, maar dit zorgde er wel voor dat er bij mij een knop omging. Ik nam mezelf voor tot aan de streep alles te geven wat ik nog in me had. Er was geen mogelijkheid dat er ook maar 1 van deze groep vóór mij zou finishen. De 2 die niet waren gevallen had ik redelijk snel ingehaald, net als 1 van de 2 gevallen mannen. Die laatste, degene die steeds extreem versnelde, reed echter flink door.

De eindsprint

Meter voor meter kwam ik dichterbij en uiteindelijk had ik het gat zo goed als dicht. Ik wilde niet meer met hem samenwerken. Dus ik besloot een hele andere lijn te rijden. Dit bleek geen verstandige keuze, want ik zag dat hij langzaam voorsprong op mij nam. Ik ging terug naar het oude spoor en reed zo hard mogelijk om terug te komen. Gelukkig kwam er een groepje van 3 renners, die er echt nog zin in hadden, voorbij waar ik aan kon haken. Ik liet hen het werk doen omdat ik wist dat we de man voor ons gingen inhalen en ik daarom energie wilde sparen voor de sprint. Vanaf het moment dat we bij hem kwamen, 2.5km voor de streep, koos ik zijn wiel.

Naar de kloten

Ik zei tegen mezelf dat ik alles of niets zou rijden. Of ik won hier de sprint van hen allemaal, of ik zou vallen in het extreem losse zand in het zicht van flink wat toeschouwers. Ik trok mijzelf in gang voor de sprint en koos gelukkig de perfecte lijn. Ik won de sprint en kwam volledig naar de kloten over de streep. Vanaf het moment dat we bij hem kwamen, 2.5km voor de streep, koos ik zijn wiel. Ik zei tegen mezelf dat ik alles of niets zou rijden. Of ik won hier de sprint van hen allemaal, of ik zou vallen in het extreem losse zand in het zicht van flink wat toeschouwers. Ik trok mijzelf in gang voor de sprint en koos gelukkig de perfecte lijn. Ik won de sprint en kwam volledig naar de kloten over de streep.

Er zijn weinig wedstrijden geweest waarin ik zo diep ben gegaan als in deze, maar het was het waard. Ik had immers het sprintje gewonnen en een goed gevoel overgehouden aan een wedstrijd die niet zo soepel verliep.

Geplaatst op

Hoek van Holland – Den Helder 2018

Afgelopen zondag stond ‘s-werelds langste beachrace op het programma, 133km van Hoek van Holland naar Den Helder. Het was mijn eerste strandrace van dit seizoen, dus ik verwachtte niet al te veel. Ik kon goed vooraan starten en heb in een groep heerlijk de eerste 60 kilometer naar IJmuiden gefietst. In IJmuiden werd de wedstrijd geneutraliseerd en de tijd stilgezet, vanwege het feit dat iedereen met pont over moet naar Wijk aan Zee. Op het moment dat ik van het strand afreed lag ik ongeveer 75ste van de 1096 deelnemers! Het ging echt lekker!

Pech

Aankomst bij de pont in IJmuiden op
mijn kapotte beachracer

Maar toen ik net het strand af kwam begon de pech. Ik trapte mijn voorderailleur krom. Gelukkig stond mijn mechanieker (tevens ook mijn vader) redelijk dichtbij en wist hij het op te lossen. Doordat ik het strand al af was stond mijn tijd stil hetgeen dus nog wel een meevaller was, maar ik was de aansluiting met de groep kwijt. Op de pont stond ik bij Riejanne Markus, op dat moment nog de Europees Kampioene bij de elite vrouwen. Ik kon heel lang mee rijden met haar, maar bij één van de loopstukken raakte ik het wiel kwijt. Doordat het tempo redelijk hoog lag waren er weinig tot geen groepjes waar ik mij bij aan kon sluiten, ik stond er dus alleen voor.

Finish

Gelukkig kwam Rozanne Slik na ongeveer 30 minuten bij mij aansluiten (een elite vrouw rijdend bij FDJ nouvelle-Aquitaine Futuroscope). Ik kon een lange tijd mee met haar, maar met nog 7 kilometer te gaan moest ik ook hier lossen, wat ik opvallend vond, want eerdere wedstrijden kon ik makkelijk bijblijven op de harde stukken.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-atribuut; de bestandsnaam is IMG_6467-1024x768.jpg
Finish in Den Helder na 133km

De laatste kilometers naar de finish waren nog flink afgezien, maar na 4uur57 en ruim 130km strand ben ik gefinisht. Achteraf bleek dat ik ongeveer de laatste 30km op een lekke achterband heb gereden, iets wat verklaard dat het op het laatst minder liep dan ik hoopte. Het is de tweede keer dat ik Hoek van Holland- Den Helder gereden heb, maar zeker niet de laatste. Het blijft een geweldige race!