Geen EK, maar wel hetzelfde rondje als altijd in Scheveningen. Ik was vroeg aanwezig voor de Jeep MTB Beachrace Scheveningen, omdat het startvak al om 9:00 openging. Papa had vannacht nog tot laat aan mijn fiets gesleuteld. In de vorige wedstrijd had ik problemen met mijn fiets, soms kon ik niet meer trappen en moest ik afstappen om mijn fiets weer aan de praat te krijgen. Papa had er al eerder naar gekeken, maar had niks verdachts gezien. Toen hij gisteravond de fiets uit de schuur pakte, had hij hetzelfde probleem. Daarom had hij tot 01.15uur naar een oplossing gezocht, zodat ik alsnog kon starten. Ik had het wiel vanuit mijn mountainbike (mijn oude strandfiets) met het oude strandbandje er achter weer op.
Start
Doordat het windstil was viel het met de kou, ondanks de gevoelstemperatuur van -3 graden, nog wel mee. Ik had me voor het inrijden goed warm aangekleed (7 laagje van shirts/jasjes). Ik zorgde ervoor dat ik als allereerste het startvak in reed. Hierdoor had ik een startpositie rond plek 60. Toen ik in het startvak stond, kwamen we erachter dat mijn achterband al een behoorlijk stuk zachter was dan toen we hem oppompte bij de auto. Vreemd.
Voor de grote namen
Gelukkig stond ik naast Roel van Sintmaartensdijk, die goed gezelschap is. Hij had een pomp mee die we konden lenen. Doordat ik zo vroeg in het startvak stond, had ik grote namen zoals Tom Dumoulin en Thijs Zonneveld achter me staan. Ik wist dat ik dus een goede kans had om naar voren te komen, gewoon focussen op hun zodra ze langsrijden en je komt automatisch van voren. Het startschot werd gegeven en ik was super goed weg. Ik reed direct naar een plek bij de eerste 40. Het eerste stukje in het strand ging ook prima.
Pech
Maar al heel snel merkte ik dat ik hééééél zwaar fietste en mijn band weer heel zacht was. Ik wilde nog niet opgeven, misschien waren het gewoon slechte benen. Ik reed dus stug door, maar werd aan alle kanten voorbij gereden. Toen we na een paar minuten terug waren bij de start, riep ik al naar papa dat ik waarschijnlijk lek had. Ik reed nog wel in een groepje en besloot daarom toch door te gaan. Dit groepje reed echter niet hard en koos ook verkeerde sporen, maar desondanks zat ik behoorlijk stuk. Toen het zand weer wat zachter werd merkte ik wederom dat ik meer kracht dan normaal moest leveren. Bovenop de duin voelde ik een even aan mijn band; zacht. Ik besloot daarom niet meer voluit te gaan. Ik reed een stukje op het fietspad en voelde echt alle lucht eruit lopen.
Teleurgesteld
Toen ik terug op het strand kwam, zat er echt helemaal niks meer in. Ik ben heel langzaam terug gereden naar start/finish. Onderweg kwam ik wel nog een renner van Cofidis tegen, volgens mij Vanbilsen. Samen hadden we er nog maar een handicaprace van gemaakt, hij miste namelijk een spaak. Doordat hij in het zachte zand moest lopen en ik kon blijven fietsen, won ik ons kleine duel. Desondanks waren we uiteraard beide teleurgesteld dat de Jeep MTB Beachrace Scheveningen op zo’n manier geëindigd was. Helaas hoort materiaalpech bij de sport. Maar weer vooruit kijken, er komen nog genoeg wedstrijden waarin ik mijn revanche kan nemen.